اتوبوس‌های برقی چین هر پنج هفته به اندازه‌ ناوگان لندن افزایش می‌یابند

چینی‌ها هر پنج هفته حدود ۹۵۰۰ اتوبوس الکتریکی را به ناوگان حمل‌ومقل عمومی خود اضافه می‌کنند. این تعداد اتوبوس برابر با کل اتوبوس‌های ناوگان حمل‌ونقل شهر لندن است. این آمارها توسط بخش مالی انرژی‌های جدید در مجله‌ی بلومبرگ منتشر شده است.

کل اتوبوس‌های موجود در جهان حدود ۳ میلیون دستگاه هستند و اکثر آنها با سوخت دیزلی یا CNG حرکت می‌کنند. در این میان تعداد اتوبوس‌های برقی در جهان به ۳ میلیون دستگاه رسیده که ۹۹ درصد از آنها در کشور چین قرار دارند.

چین بیشترین جمعیت شهرنشین را در جهان دارد و آلودگی هوا یکی از مشکلات اصلی شهرهای آن است. به‌علاوه، این مشکل یکی از مهم‌ترین چالش‌های سیاسی این کشور نیز هست. در نتیجه مقامات دولتی برای موفقیت هرچه بیشتر باید حل این مشکل را در اولویت‌های خود قرار دهند. از دید کلی‌تر نیز چین قصد دارد تا وابستگی خود به نفت را هرچه بیشتر کاهش دهد.

در نتیجه‌ی تمامی برنامه‌ها برای افزایش کیفیت آب‌وهوا، نیاز به اتوبوس‌های الکتریکی بیش از همیشه شده است. در این میان دولت نیز به فعالان این بخش در خرید و به‌کارگیری سیستم‌های حمل‌ونقل حامی محیط زیست، یارانه پرداخت می‌کند. تا پایان سال ۲۰۱۶، یارانه‌های دولتی به‌گونه‌ای پرداخت شدند تا قیمت این نوع از اتوبوس‌ها را به کمتر از قیمت اتوبوس‌های دیزلی برسانند.

زیرساخت الکتریکی

بسیاری از شهرهای کشور چین به‌تازگی ساخته شده‌اند و در نتیجه، پیاده‌سازی زیرساخت‌های الکتریکی برای پیاده‌سازی ناوگان الکتریکی در این شهرها از ابتدا آسان است. در شهرهای بزرگ و پیشرفته سیاست‌مداران باید پیش‌نیازهای لازم برای جذب فناوری‌های جدید را به کار بگیرند. برخی شهرهای بزرگ مانند شانگهای و شنژن به‌طور کلی خرید اتوبوس‌های سنتی را متوقف کرده و فقط اتوبوس‌های برقی مدرن خریداری می‌کنند.

علاوه‌بر استفاده‌ی داخلی، چین به فکر صادرات اتوبوس‌های الکتریکی نیز هست. این کشور در حال حاضر نیز بیش از هر کشور دیگری در جهان اتوبوس‌های الکتریکی تولید می‌کند. آنها با توجه به سیاست‌های جاری در کشورهای دیگر جهان و تلاش برای کاهش آلودگی خودروها و بهبود کیفیت هوا، به‌دنبال بازارهای جدید در این زمینه هستند.

در مقام مقایسه، اروپا و آمریکا هنوز راه زیادی در رسیدن به چین در این رقابت دارند. تنها ۱.۶ درصد از اتوبوس‌های تمام شهرهای اروپا الکتریکی هستند. در آمریکا این آمار به ۰.۵ درصد می‌رسد. البته اقتصاد جهانی و سیاست‌گذاری در این بخش در حال تغییر است. آمارها نشان می‌دهد حمل‌ونقل ۲۳ درصد دی‌اکسید کربن موجود در هوای مرتبط با انرژی را به خود اختصاص داده است. خودروهای الکتریکی که هیچ‌گونه آلودگی ندارند، به‌عنوان بهترین راه‌حل در این زمینه شناخته شده‌اند. علاوه‌بر آن، کاهش قیمت باتری این خودروها، جذابیت اقتصادی این وسایل نقلیه را نیز افزایش داده است.

در اکتبر سال ۲۰۱۷، ۱۳ شهرهایی از جمله پاریس، ونکور، میکزیکوسیتی و کیپ‌تاون، تفاهم‌نامه‌ای با نام C40 امضا کردند که طبق آن، از سال ۲۰۲۵ تنها اتوبوس‌های الکتریکی خریداری می‌کنند. البته چالش اصلی در به‌کارگیری این سیستم، قیمت بالای تامین اتوبوس‌های الکتریکی نسبت به اتوبوس‌های سنتی است. در نتیجه هزینه‌های اضافی را به بودجه‌ی شهر تحمیل می‌کنند.

البته تحقیقات بلومبرگ نشان می‌دهد که اتوبوس‌های الکتریکی (e-bus) هزینه‌های عملیاتی کمتری داشته و درنهایت براساس قیمت نگهداری ارزان‌تر از اتوبوس‌های دیگر خواهند بود. در حال حاضر باتری یک‌چهارم قیمت اتوبوس را به خود اختصاص می‌دهد اما این بررسی نشان می‌دهد قیمت باتری‌ها در چند سال آینده کاهش ۸ درصدی خواهد داشت.

آلودگی اتوبوس‌های الکتریکی

شکی نیست که این نوع از اتوبوس‌ها، هوای شهرها را تمیز کرده و تنفس آنها را آسان می‌کند. اما گسترش صنعت خودروهای الکتریکی، چالش‌های خاص خود را دارد. معدن‌کاوری کبالت، ماده‌ی موردنیاز برای ساخت باتری خودروهای الکتریکی، فرآیندی خطرناک بوده و با تولید آلاینده همراه است. به‌علاوه، آمارهای متعددی از به‌کارگیری کودکان در این معادن منتشر شده که نگران‌کننده است. نکته‌‌ی دیگر نیروی موردنیاز برای شارژ این خودروها است. برای تامین این نیروها نیز فرآیندهای انرژی پاک باید تدوین شود تا آلودگی در بخش تامین انرژی کاهش پیدا کند.