عادت‌های اشتباه مدیران در گوش دادن

به‌عنوان یک مدیر، چقدر روی مهارت‌های گوش دادن و همکاری در جلسات زمان می‌گذارید؟ این مهارت‌ها اعتماد و انگیزه را در تیم افزایش می‌دهند.

یکی از مواردی که عموما توسط کارمندان به‌عنوان گله و شکایت بیان می‌شود، مهارت پایین رهبران و مدیران در گوش دادن است. آن‌ها معتقدند حتی مدیرانی که در به اشتراک‌گذاری ایده‌ها به‌خوبی عمل می‌کنند، در شنیدن صحبت‌های دیگران مهارت ندارند و اعتماد را از بین می‌برند. اکثر مدیران حتی در جلساتی که به‌صورت پرسش و پاسخ طراحی می‌شوند، به گونه‌ای رفتار می‌کنند که افراد شجاعت صحبت کردن را از دست می‌دهند.

قطعا مدیران در هر نوع از سازمان یا شرکت، به اهمیت مهارت گوش دادن پی برده‌اند. آن‌ها می‌دانند که رضایت شغلی کارمندان وابستگی مستقیمی به مهارت گوش دادن مدیران دارد. نکته‌ی حائز اهمیت این که این مدیران دانش کافی جهت ارتقاء مهارت گوش دادن خود ندارند و عموما با رفتارهای اشتباه، اعتماد کارمندان را خدشه‌دار می‌کنند. تحقیقات نشان می‌دهند که مدیران تنها از ۲۵ درصد مهارت شنوندگی خود در رفتار با کارمندان استفاده می‌کنند.

برای رفع مشکلات موجود در مهارت شنوندگی مدیران، راهکارهای متعددی وجود دارد. در این مقاله‌ به عادت‌های اشتباهی می‌پردازیم که حذف آن‌ها می‌تواند قدم مثبتی در بهبود مهارت شنوندگی باشد.

قطع کردن صحبت مخاطب

قطعا بسیاری از مدیران ادعا می‌کنند که کارمندان خود را به‌خوبی می‌شناسند. آن‌ها می‌دانند فرد مقابل چه اهدافی از صحبت‌هایش دارد و در نهایت به چه نکته‌ای اشاره خواهد کرد. به همین دلیل این مدیران در میانه‌ی صحبت، حرف‌های کارمند را قطع می‌کنند. این رفتار نشان‌دهنده‌ی عدم اهمیت صحبت‌های فرد مقابل برای شما است. با این رفتار نشان می‌دهید که تمایلی برای شنیدن نظرات ندارید و خودتان از قبل آن‌ها را پیش بینی کرده‌اید.

راه حل ترک این عادت ساده‌ است. حتی اگر به‌طور حتم از محتوای صحبت‌های کارمندتان اطلاع دارید، تا پایان مکالمه صبر کنید و صحبت او را قطع نکنید.

بی‌صبری یا بی‌علاقگی

جالب است بدانید که سهم زیادی از مکالمه را ارتباطات غیر کلامی تشکیل می‌دهد. وقتی شما حرکاتی ناشی از بی‌صبری یا بی‌علاقگی نشان می‌دهید، این پیام به مخاطب نشان می‌دهد که تمایلی برای گوش دادن ندارید. البته شاید این رفتارها غیر ارادی باشند؛ اما در هر صورت باید آن‌ها را ترک کنید تا به طرف مقابل انرژی منفی وارد نشود. حرکاتی مانند به زمین زدن پاها، نگاه کردن به سمت دیگر اتاق یا مطالعه‌ی متن در هنگام صحب طرف مقابل، بدترین سیگنال‌ها را به مخاطب ارسال می‌کنند.

به‌جای رفتارهای فوق سعی کنید از زبان بدن بهترین بهره را ببرید و با حرکاتی مشتاقانه، خود را علاقه‌مند به گوش دادن نشان دهید. حرکاتی مانند خم شدن به سمت گوینده، حفظ ارتباط چشمی و تکان دادن سر به نشانه‌ی تأیید، شما را مشتاق ادامه‌ی صحبت نشان می‌دهند.

تفکر در مورد صحبت‌های خودتان

افراد در اکثر اوقات به‌جای گوش دادن به صحبت‌های طرف مقابل، غرق در افکار خود می‌شوند و صحبت‌های خودشان فکر می‌کنند. آن‌ها منتظرند تا صحبت‌های گوینده تمام شود و نوبت به ابراز عقیده و نظر خودشان برسد. این رفتار باعث از بین رفتن تمرکز و متوجه نشدن صحبت‌های طرف مقابل می‌شود. برای از بین بردن این عادت بهتر است از حدس زدن ادامه‌ی صحبت‌های گوینده، نتیجه‌گیری زودهنگام و تلاش برای اتمام جمله‌ی او اجتناب کنید.

قضاوت کردن

برخی اوقات ما پیش از پایان صحبت‌های گوینده، بر اساس فرضیات خود به نتیجه‌گیری می‌رسیم و از گوش دادن به ادامه‌ی صحبت‌های او خودداری می‌کنیم. ما بر این تصور هستیم که هدف نهایی مکالمه را فهمیده‌ایم و نیازی به شنیدن بقیه‌ی صحبت‌ها نیست. این رفتار نیز بی‌علاقگی شدید به مکالمه و گوش دادن را نشان می‌دهد. به یاد داشته باشید که ابتدا به‌طور کامل گوش بدهید و سپس نتیجه‌گیری کنید.

تصور این که مطلب را کاملا متوجه شده‌اید

البته مدیران می‌توانند خود را باهوش‌تر و باتجربه‌تر از کارمندان بدانند؛ اما این حقایق باعث نمی‌شود که از گوش دادن به صحبت‌های دیگران بی‌نیاز باشند. علاوه بر آن، باهوشی شما به این معنی نیست که به‌راحتی منظور همه را درک می‌کنید. برای ترک این عادت پس از اتمام صحبت‌های گوینده، نتیجه‌گیری‌های خودتان و درک از صحبت‌های او را به اشتراک بگذارید و مطمئن شوید که صحبت‌ها را به‌خوبی فهمیده‌اید.