واکنشهای مثبت به اطلاعیه دوم دانشمندان باعنوان هشدار برای بشریت
بیش از ۲۵ سال از زمانی میگذرد که ۱۷۰۰ دانشمند برجسته از سراسر جهان مقالهای را بهعنوان یک جهانی برای مقابله با گرمایش زمین منتشر کردند. سال گذشته هم نسخهی دوم این مقاله توسط ۱۵ هزار دانشمند از ۱۸۴ کشور جهان امضا شد و چند ماه پس از آن هنوز هم یکی از پر بحثترین مقالات پژوهشی جهان است.
سال ۱۹۹۲ بود که گروهی از دانشمندان برندهی جایزه نوبل به همراه دیگر دانشمندان اتحادیه دانشمندان نگران (UCS) را تشکیل دادند. شعار این اتحادیه : علم برای یک سیاره سالم و یک جهان امن بود. این اتحادیه بزرگترین تهدیدات محيط زيستی را که مردم با آن مواجه شدهاند، در گزارشی با عنوان اخطار دانشمندان جهاني به بشریت منتشر کردند. حال پس از ۲۵ سال چه اتفاقی افتاده است؟ به نظر نمیرسد که در این زمینه پیشرفتی حاصل شده باشد. اما دانشمندان به تلاشهای خود ادامه میدهند.
نسخهی دوم گزارش سال ۱۹۹۲، نوامبر سال گذشته در نشریهی Bioscience با عنوان «هشدار دانشمندان جهان به بشریت: اطلاعیه دوم» منتشر شد. این مقاله به امضای ۱۵۳۶۴ دانشمند از ۱۸۴ کشور رسید. این مقاله هم اکنون از بین ۹ میلیون مقاله پژوهشی علمی بهعنوان ۶ امین مقاله در شاخص مورد توجهترین مقالههای علمی جهان رتبهبندی شده است. ویلیام ریپل، نویسنده ارشد این مقاله از دانشگاه ایالتی اورگن، گفت:
اخطار دانشمندان ما به بشریت به وضوح خطاب به جامعه علمی جهان و مردم است.
واکنشها به این مقاله متفاوت است. مقالهای که از سوی پژوهشگران دانشگاه سیدنی در استرالیا در نشریهی Bioscience منتشر شده است، بر ضرورت به میان کشیدن بخشهای اقتصادی تاکید کرده است. نویسندگان در مقاله خود نوشتند:
محدودیتهای حیاتی در زمینهی محیط زیست برای رشد اقتصادی وابسته به منابع طبیعی وجود دارد.
«هشدار دانشمندان جهان به بشریت: اطلاعیه دوم»، هم اکنون از بین ۹ میلیون مقاله پژوهشی علمی به عنوان مقاله ۶ امین در شاخص مورد توجهترین مقالههای علمی جهان رتبهبندی شده است
نویسندگان مقاله دو راهکار پیشنهاد دادهاند. ابتدا، در نظر گرفتن محدودیتهای زیستکره و دیگر عوامل محیطی در زمینهی اقتصادی. دوم، گسترش قوانین مربوط به قیمتگذاری کربن از شرایط فعلی که محدود به ۴۲ کشور و ۲۵ ایالت است، به یک سیستم جهانی. این پژوهشگران معتقدند که اقتصاد عامل مهمی در تاثیرگذاری انسانها بر محیط زیست است و در این زمینه باید هرگونه اقداماتی که امکان پذیر است، انجام شود. اطلاعیه دوم با این جملات به پایان میرسد:
همهی ما چه در زندگی روزمره و چه در سازمانهای حاکم خود باید به خوبی بدانیم که زمین با تمام هستی خود، تنها خانه ماست.