لیدار، یکی از فناوری‌های سنجش از راه دور است که از طریق روشن کردن هدف با لیزر و تجزیه‌وتحلیل نور منعکس‌شده، فاصله‌ها را اندازه‌گیری می‌کند. فناوری لیدار مشابه اصول رادار کار می‌کند. این فناوری بار دیگر توانایی‌های خود در حوزه ی باستان‌شناسی را به نمایش گذاشته است. از این فناوری برای کشف شهر گمشده در مکزیک غربی استفاده شده است. لیدار نشان داده است که این شهر توسط ساکنان Purépecha ساخته شده و به‌عنوان محل اسکان آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته است؛ تاریخ این شهر با تمدن آزتک مقارن است.

یک تیم به رهبری کریس فیشر، باستان‌شناس از دانشگاه ایالت کلرادو برآورد کرده است که شهر آنگاموکو در حدود ۴۰۰۰ ساختمان داشته است و این بناها، سطحی به گستردگی ۲۶ کیلومتر مربع (یا ۱۰ مایل مربع) را پوشش می‌دادند. به‌گفته‌ی پژوهشگران، تعداد ساختمان‌ها در این شهر باستانی با منهتن در سطح بسیار کوچکتری به گستردگی ۵۹ کیلومتر مربع (یا ۲۲ مایل مربع) قابل مقایسه هستند. آنگاموکو برای چند قرن خالی از سکنه بوده است. این شهر مدتی است که به‌‌عنوان شهری ایجاد شده در جریان فوران گدازه‌های آتشفشانی شناخته شده است؛ این فوران، هزاران سال پیش در ایالت میشیوکان در مکزیک رخ داده است. تلاش برای به‌دست آوردن اطلاعات بیشتر از این شهر بسیار مشکل بوده است، چرا که توسط جنگل پوشیده شده و سطح زمین در زیر آن بسیار ناهموار بوده است.

angamuco

فیشر و تیم او از سال ۲۰۰۹ به‌منظور نقشه‌برداری از این منطقه از فناوری لیدار استفاده کردند و شهر گمشده را به تدریج کشف کردند. آن‌ها از ۳۵ کیلومتر مربع نقشه‌برداری کرده و اندازه‌ی شهر را مشخص کردند؛ چهار کیلومتر مربع زمین توسط اعضای تیم گرفته شده بود که نشان می‌دهد بیش از ۷۰۰۰ اثر معماری در این ناحیه وجود داشته و پیشتر در اطلاعات لیدار شناسایی شده بود. فیشر در مصاحبه با مجله‌ی خبری گاردین گفت:

 این منطقه، منطقه‌ای وسیع بوده که تعداد زیادی انسان را در خود جای می‌داده است؛ همچنین در‌بر‌دارنده‌ی بناهای معماری بوده است. ۴۰۰۰ بنای معماری در این منطقه وجود دارد و این میزان، حدودا با تعداد ساختمان‌های موجود در جزیره‌ی منهتن برابر است.

به گفته‌ی فیشر، جمعیت این شهر در زمان اوج خود در حدود ۱۰۰۰ تا ۱۳۵۰ میلادی به حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر می‌رسیده است و به همین دلیل به بزرگترین شهر آن زمان در مکزیک غربی و بسیار بزرگتر از Tzintzuntzan، پایتخت امپراتوری پورپچا تبدیل شد؛ با این‌ حال از جمعیت بیشتری برخوردار نبوده است. پژوهشگران همچنین دریافتند که این شهر، ویژگی‌های عجیبی نیز در طرح ساختمان‌ها دارد. معابد و میدان‌های باز شهر در هشت نقطه در اضلاع خروجی شهر قرار دارند که این ویژگی معمولا در مرکز شهر دیده می‌شود. سایر ویژگی‌های کشف شده توسط تیم شامل جاده‌ها، اهرام، نواحی سبز، زمین‌های توپ و گورستان‌ها می‌شود. گورستان‌های این شهر حاوی اطلاعات جالب توجهی راجع به تشریفات خاکسپاری اهالی پورپچا هستند.

معمای ۱۰۰ ساله فشار خون حل شد
مشاهده

ابزارهای کشف‌شده‌ی دیگر از این منطقه، زمان تشکیل شهر را بر اساس ارزیابی رادیو کربن در حدود سال ۹۰۰ میلادی برآورد کرده‌اند. این نشان می‌دهد که شهر، دو دوره‌ی گسترش و توسعه و یک دوره‌ی فروپاشی قبل از ورود اروپایی‌ها در قرن ۱۵ میلادی را پشت سر گذاشته است؛ همچنین فروپاشی تمدن‌های پیشاکلمبی آمریکای میانه را مشخص می‌کند. دوران پیشا-کُلُمبی به برهه‌ای از تاریخ قاره آمریکا اطلاق می‌شود که هنوز مردم اروپایی به این قاره وارد نشده بودند. عبارت پیشاکلمبی به دوران پیش از کشف قاره آمریکا توسط کریستف کلمب اشاره دارد.

فناوری لیدار به‌تازگی اطلاعات شگفت انگیزی را در مورد برخی شهرها آشکار کرده است که قربانی رشد جنگل شده‌اند. پژوهشگران در همکاری با موسسه‌ی  PACUNAM اعلام کردند که در جنگل‌های گواتمالا، یک سرزمین پنهان شده است. همچنین از LIDAR برای یافتن شهرهای متعلق به قرون وسطا استفاده شده است که در جنگل‌های کلمبیا پنهان شده‌اند. فیشر پیش از این نیز شهرهای گمشده‌ای را در جنگل‌های بارانی هندوراس کشف کرده است. تمام این کشفیات به لطف لیدار بوده است چرا که لیدار (لیزر و رادار) می‌تواند به میان شاخه‌های درخت و آب نفوذ کند و زمین‌های زیر خود را در سه بعد نقشه‌برداری کند؛ به این صورت، جزئیاتی که برای چشم انسان در هوا غیرقابل مشاهده هستند، مشخص می‌شوند. فیشر می‌گوید:

ابزار لیدار را در هر نقطه‌ای که قرار دهید، چیزهای جدیدی پیدا می‌کنید؛ چون اطلاعات در حال حاضر ما از جهان باستان‌شناسی در آمریکا بسیار اندک است. هر گونه کتاب درسی در حال حاضر نیاز به بازنویسی دارد و دو سال بعد از این نیز نیاز به بازنویسی دوباره دارد. بسیاری از مناطقی که اکنون در آمریکا می‌بینیم و تصور می‌کنیم که تنها جنگل‌های استوایی را تشکیل می‌دهند، در واقع باغ‌های متروک شده هستند.