یک توییت ۲۸۰ کارکتری از فضا چگونه بر حالات روانی فضانوردان تاثیر می‌گذارد

یک توییت ۲۸۰ کارکتری از فضا چگونه بر حالات روانی فضانوردان تاثیر می‌گذارد

شاید اگر به گوش فضانوردان (ساکن در فضا) برسد که توییت‌هایشان با ابزارهای تجزیه‌‌وتحلیل زبانی به‌دقت بررسی می‌شود، حساس شوند. رندی برسنیک، فضانورد ناسا و معاون دفتر فضانوردان آژانس فضایی، می‌گوید، به‌عنوان یک خلبان آزمایشی و ریاضی‌دان، این موضوع ناراحتش می‌کند. البته تاکنون حداقل توییت‌های خود برسنیک زیر میکروسکوپ نرفتند؛ اما پژوهشگران، امیدوارند که با بررسی توییت‌های فضانوردان، علائم زبان‌شناختی ظریفی پیدا کنند تا سرنخ‌هایی از تاثیرات روان‌شناختی اقامت در فضا داشته باشند.

سارا احمدیان، پژوهشگر ارشد پژوهش جدید از دانشگاه بریتیش کلمبیا در ونکور، کانادا به Space.com گفت:

معمولا احساسات خام به‌وضوح تشخیص داده نمی‌شوند؛ اما هدف ما این است که افکار و پس‌زمینه‌ی توییت‌های فضانوردان را بررسی کنیم. در واقع، حتی وقتی فردی سعی می‌کند، احساسات خود را پنهان کند، بازهم کلمات می‌توانند، نقشی برملاکننده داشته باشند.

احمدیان و همکارانش، توییت‌های ۱۳ فضانورد را بررسی کردند، توییت‌هایی با احساسات منفی و مثبت که فضانوردان در هنگام اقامت خود در فضا با ارجاع به دوستان و خانواده‌شان فرستادند. پژوهشگران بعد از این، به‌دنبال تغییرات فضانوردان پس از بازدید از ایستگاه فضایی بین‌المللی و شش ماه دوری از زمین بودند.

سامانتا کریستوفورتی که در سال ۲۰۰۹ به ایستگاه فضایی سفر کرد. با تصاویری که از زمین در توییتر به اشتراک می‌گذاشت، توجهات زیادی را از سوی کاربران اینترنت به خود جلب کرد

برسنیک زمانی که برای فرستاده شدن به ایستگاه فضایی انتخاب شد، شروع به فرستادن توییت کرد، چرا که فکر می‌کرد، توییتر می‌تواند راهکار خوبی برای به اشتراک گذاشتن تجربیات او با مردم زمین باشد. برسنیک گفت که برای عادت کردن به توییتر و محدودیت‌های خاص آن (۲۸۰ کاراکتر) نیاز به زمان داشت. او گفت:

عادت به نوشتن در توییتر، مانند یادگیری یک زبان دیگر (زبانی کوتاه‌تر) بود، اما اضافه کردن زبان دیگری به مجموعه مهارت‌های بسیاری که دارید، عالی است و حالا هم زبان توییتر را یاد گرفتم.

احمدیان گفت، این پژوهش که ۱ اکتبر (۹ مهر) در کنگره بین‌المللی فضانوردی در برمن، آلمان ارائه شد، هنوز در مراحل ابتدایی است. ۱۳ فضانوردی که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند، زیاد نیستند و هنوز هم اطلاعاتی که از برنامه تجزیه‌وتحلیل به‌دست می‌آید، می‌تواند به طرق مختلفی گمراه شود. به‌عنوان مثال، نرم‌افزار تنها زمانی ارجاعات به دوستان و خانواده را تشخیص می‌دهد که فضانورد از اسم شخص و نه از ضمیر استفاده کند.

اما احمدیان هنوز هم فکر می‌کند اطلاعاتی که او و همکارانش به‌دست آوردند، جذاب هستند. او می‌گوید که فضانوردان وقتی به فضا می‌روند، به لحاظ اجتماعی دچار نقصان می‌شوند. در حالی که پس از بازگشت به زمین، به احساس مثبت رو می‌آورند. مایکل ماسیمینو، فضانورد سابق ناسا و اولین کسی که از فضا توییت فرستاد. می‌گوید، این مسئله طبیعی است. او گفت، فضانوردان در هنگام اقامت در فضا به زمین و مردمانش فکر می‌کنند، اما در عین حال، انزوا را تجربه می‌کنند، باید به‌شدت روی کار خود تمرکز داشته باشند. ماسیمینو گفت:

آنجا همه‌چیز تفریح و سرگرمی نیست و باید آنجا تمرکز داشته باشیم. ما تمام مدت مشغول هستیم و زمان بی‌کاری زیادی نداریم.

این کنایه شوخ‌طبعانه ماسیمینو به نفرستادن توییت در زمان پنج راهپیمایی‌ فضایی پشت‌سرهم او و مایکل گود اشاره دارد. زیرا او نمی‌خواست در توییتر بنویسد، تلسکوپ فضایی هابل خراب شده است. ماموریت اس‌تی‌اس-۱۰۹که ماسیمینو در آن حضور داشت، چهارمین ماموریت تعمیر و نگهداری تلسکوپ فضایی هابل بود. فضانوردان این ماموریت با موفقیت تلسکوپ فضایی هابل را با بهره بردن از یک منبع انرژی، دروبین و آرایه‌های خورشیدی جدید ارتقا دادند. ماموریت STS-109، یک رکورد برای راهپیمایی فضایی بود که در آن فضانوردان در مجموع، ۳۵ ساعت و ۵۵ دقیقه راهپیمای فضایی کردند. ماسیمینو در طول دو راهپیمایی فضایی خود، در مجموع ۱۴ ساعت و ۴۶ دقیقه را خارج از ایستگاه فضایی سپری کرد.

توییت مایک ماسیمینو از ایستگاه فضایی‌ بین‌المللی

و ماموریت STS-125 آتلانتیس، آخرین ماموریت تعمیر و نگهداری تلسکوپ فضایی هابل بود که به‌وسیله‌ی شاتل فضایی به ایستگاه فضایی برده شد. در طول این ماموریت، مایکل ماسیمینو به اولین انسانی تبدیل شد که از فضا توییت می‌فرست. او در توییت مشهور خود در سال ۲۰۰۹، نوشت:

از مدار: پرتاب فوق‌العاده بود. احساس خوبی دارم، سخت مشغولم و از نمای باشکوه لذت می‌برم، بهترین ماجراجویی عمرم شروع شد.

البته ماسیمینو شخصا توییت را پست نکرد. بلکه پیام‌های خود را از طریق ایمیل به مرکز کنترل ماموریت مخابره کرد و آن‌ها پیام‌های او را در توییتر به اشتراک گذاشتند. احمدیان می‌گوید، فضانوردان پس از بازگشت به زمین، تمایل به استفاده از کلمات مثبت بیش‌تری دارند. او فکر می‌کند که این موضوع مزیت سفرهای فضایی را نشان می‌دهد. و از نتایج سایر پژوهش‌ها حمایت می‌کند که نشان دادند، فضانوردان در هنگام بازگشت از فضا، دید کلی و مثبتی نسبت به زمین پیدا می‌کنند.

گواه این موضوع می‌تواند، اسکات کلی باشد. کلی فضانورد ناسا که طی سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶، به مدت ۳۴۰ روز (۱۱ ماه و ۳ روز) در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت کرد، توانست اطلاعات ارزشمندی در مورد تاثیر فضا بر انسان در اختیار دانشمندان قرار دهد. او درمورد تجربه‌ی خود در زمان اقامت در فضا به The Verge گفت:

زندگی در ایستگاه فضایی برای مدت طولانی، افکار الهام‌بخشی برایم داشت. وقتی در فضا بودم، به مدت یک سال زمین را تماشا می‌کردم و به اثرات زیست‌محیطی ما انسان‌ها روی آن فکر می‌کردم. احساسی به من دست می‌داد که همه‌ی ما از جمله خودم می‌توانیم، کارهای بیش‌تری انجام بدهیم تا زمین را به‌جای بهتری برای ساکنان آینده تبدیل کنیم. در واقع اقامت طولانی در فضا، احساس همدلی بیش‌تری نسبت به همه‌ی مسائل منفی که روی زمین وجود دارند به من داد.

کلی در ادامه گفت:

از آنجا، جو خیلی شبیه یک فیلم نازک روی سطح زمین به نظر می‌رسید. بنابراین، واقعا می‌دیدم که چقدر شکننده است، آن‌ هم عنصر حیاتی که ما انسان‌ها را زنده نگه می‌دارد. بنابراین، واقعا ارزش حفاظت را دارد.

اگر چه تجزیه‌وتحلیل‌های پژوهشگران در حال حاضر روی کلمات متمرکز است؛ اما یکی دیگر از ویژگی‌های متمایزی که احمدیان متوجه آن شده، تصاویر زیادی است که فضانوردان در هنگام اقامت در فضا از زمین به اشتراک می‌گذارند. احمدیان می‌گوید که بررسی توییترها و عکس‌های فضانوردان نه‌تنها موضوع کنجکاوی‌برانگیزی است؛ بلکه ممکن است برای سازمان‌های فضایی که برنامه‌هایی برای فرستادن فضانوردان به‌ فراتر از مدار نزدیک به زمین دارند، اهمیت داشته باشد.

زمانی که زمین دورتر است و فضانوردان برای مدت طولانی باید در فضا اقامت داشته باشند. آن‌ها حتی نمی‌توانند تیله‌ی آبی را از پنجره فضاپیمای خود ببینند.

احمدیان گفت:

اما این مسئله چطور روی فضانوردان تاثیر می‌گذارد؟ شاید بسیاری از احساسات مثبت از این واقعیت نشأت می‌گیرد که می‌توانند کره زمین و زیبایی آن را ببینند.

اسکات کلی، فضانورد ناسا در آخرین ماموریت خود، ۳۴۰ روز (۱۱ ماه و ۳ روز) در فضا اقامت کرد

به‌عقیده‌ی احمدیان، هنگامی که سفرهای فضایی طولانی‌تر می‌شوند و حس انزوا بیش‌تر می‌شود، توییت‌های فضانوردان به نظر منفی‌تر می‌شوند. احمدیان گفت:

حتی اگر ما بهترین و شایسته‌ترین افراد را انتخاب کنیم و آن‌ها را به فضا بفرستیم، آن‌ها را در شرایطی قرار می‌دهیم که با تمام تجربیاتی که از اقامت در ایستگاه فضایی یا محیط‌های شبیه‌ساز آنالوگ داشتند، متفاوت است. واضح است که مسئله تنها انتخاب بهترین افراد نیست؛ بلکه موضوع این است که چه‌ اتفاقی ممکن است رخ دهد و همچنین در نظر گرفتن تاثیرات مثبت اقامت در فضا است. فکر می‌کنم که این موارد تا حد زیادی نادیده گرفته شدند.

برسنیک و ماسیمینو گفتند که وظیفه آن‌هاست که تجربیات زندگی خود را از فضا با مردم زمین به اشتراک بگذارند. اما شاید بدون اینکه به‌خود زحمت فکر کردن زیاد روی ۲۸۰ کاراکتر توییت‌ها را بدهند. ماسیمینو گفت:

 بعضی‌ از فضانوردان، اظهارنظرهای بسیار مهمی می‌کنند و سعی دارند که دنیا را تغییر دهند. اما چنین اظهارنظرهایی برای من دشوار است و فکر کردن خیلی زیادی را می‌طلبد.