۸۰ سال از اعلام حمله موجودات فضایی از رادیو گذشت

۸۰ سال از اعلام حمله موجودات فضایی از رادیو گذشت

۸۰ سال قبل (۳۰ اکتبر سال ۱۹۳۸)، اورسن ولز از رادیو اعلام کرد که مریخی‌ها به نیوجرسی حمله کرده‌اند. در آن زمان بسیاری از شنوندگان رادیو که خبر را باور کرده بودند، وحشت‌زده از خانه‌های خود خارج شدند. اما بعدا مشخص شد که این اخبار ساختگی بوده است. در واقع، کارگردان مشهور سینما، نمایش رادیویی بر اساس رمان کلاسیک علمی تخیلی هربرت جرج ولز «جنگ دنیاها» را اجرا می‌کرد. این اجرا بخشی از یک برنامه‌ی هفتگی بود که با همکاری تئاتر مرکوری از رادیو سی‌بی‌اسپخش می‌شد.

اکنون، به لطف دهه‌ها اکتشافات فضایی، درک ما نسبت به موجودات فضایی از زمان نمایش رادیویی ولز، بیش‌تر شده است. و دیگر کاملا می‌دانیم که در مریخ تمدن فرازمینی از آن نوعی وجود ندارد که سلاح‌ها و فضاپیماهای پیشرفته‌ای هم در اختیار داشته باشد. اما شور و شوق عمومی نسبت به بیگانگان فضایی همچنان بالاست، با این حال؛ اگر امروز وجود موجودات فضایی از طریق رسانه‌ها اعلام شود، واکنش بسیار متفاوتی نسبت به جنگ دنیاها در سال ۱۹۳۸ برخواهد انگیخت.

در ۳۰ اکتبر ۱۹۳۸، هنگامی که برنامه‌های عادی از رادیو پخش می‌شدند، ناگهان یک بازیگر که نقش یک گوینده‌ی خبر را ایفا می‌کرد، پخش موسیقی را از ایستگاه رادیویی قطع کرد و با صدایی هراس‌زده به شنوندگان اعلام کرد که مشاهدات تلسکوپ‌ها از سه انفجار در مریخ خبر می‌دهد و سپس صحنه‌ای را از نزدیک در گراورز میل، شهری در نزدیکی پرینستون، نیوجرسی توصیف کرد. در ادامه این گزارش عجیب رادیویی، بازیگرانی که نقش شاهدان عینی را ایفا می‌کردند، مشاهدات خود ازاشیاء پرنده ناشناس (UFO) و موجودات عجیبی را شرح دادند که به پرتوهای حرارتی فوق‌العاده‌ پیشرفته‌ای مجهز بودند که می‌توانستند در یک لحظه ده‌ها نفر را به کام مرگ بکشانند.

شماره ۳۱ اکتبر ۱۹۳۸روزنامه دیلی نیوز که در صفحه نخست به وحشت عمومی از اجرای رادیویی اورسن ولز اشاره کرده

اگرچه در حین اجرای این برنامه‌ی رادیویی چند بار اعلام شد که شنوندگان در حال گوش دادن به یک نمایش رادیویی هستند؛ اما بسیاری از مردم فکر کردند که واقعا موجودات فضایی حمله کرده‌اند. روزنامه‌های آن زمان، به‌طور گسترده‌ای به وحشت مردم از حمله موجودات فضایی پرداختند.

دیلی‌نیوز یک روز بعد گزارش داد:

هزاران نفر از شنوندگان سراسیمه از خانه‌های خود در نیویورک و نیوجرسی خارج شدند و بسیاری از آن‌ها با حوله‌هایی صورت خود را پوشانده بودند تا از خود در برابر گازهایی که موجودات فضایی شلیک می‌کردند محافظت کنند.

سِت شُستاک، اخترشناس ارشد موسسه جستجو برای هوش فرازمینی(SETI)، می‌گوید، در حالی که شنوندگان رادیویی ممکن است داستان حمله مریخی‌ها را باور کرده باشند؛ اما دانشمندان فضایی آن زمان به خوبی آگاه بودند که مریخ نمی‌تواند دارای تمدن فرازمینی هوشمندی باشد.

شستاک می‌گوید:

قطعا در اواخر دهه‌ی ۱۹۳۰، دیگر هیچکس چنین داستانی را باور نمی‌کرد. آگاهی اخترشناسان در حال افزایش بود. دانشمندان در آن زمان به‌خوبی می‌دانستند که مریخ جو رقیقی دارد، در این سیاره اکسیژن کافی وجود ندارد و اینکه هیچ آب مایعی روی سطح سیاره سرخ دیده نشده بود.

همه‌ی اینها روی هم نشان می‌دهد که اگر سیاره‌ای با موجودات هوشمند وجود داشته باشد، آن سیاره مریخ یا حتی سیاره‌ی دیگری در منظومه خورشیدی ما نیست. به‌گفته مایکل وال، نویسنده‌ی علمی که کتاب:«راهنمای علمی زندگی فرازمینی، پادماده، سفر فضایی انسان» را به رشته تحریر در آورده، بخش خشنی که ولز توصیف کرد، بعیدترین اتفاقی است که ممکن است بیافتد.

ملاقات کارگردان و بازیگر آمریکایی، اورسن ولز (سمت چپ) با نویسنده انگلیسی، هربرت جرج ولز، ۳۰ نوامبر ۱۹۴۰

وال می‌گوید، در حمله‌ی موجودات فضایی، با بیگانگانی مواجه خواهیم بود که نه‌تنها هوشمند و به لحاظ فنی پیشرفته هستند، بلکه همچنین از وجود انسان‌ها خبر دارند و می‌دانند که ما انسان‌ها، می‌توانیم در منظومه شمسی سفر کنیم. از این رو، چنین اتفاقی، غیر محتمل است.

وال که نویسنده ارشد وب‌سایتSpace.com است، در ادامه می‌گوید، احتمال قوی‌تر این است که اولین برخورد ما با موجودات فضایی، از طریق پیدا کردن میکروب‌هایی در دنیاهای دیگر باشد که نسبت به موجودات هوشمند در همه‌ی کیهان فراوان‌تر هستند. او می‌گوید، امروز اعلامیه‌ای در خصوص کشف میکروب‌های فرازمینی به احتمال زیاد به جای وحشت، موجب شگفت‌زدگی مخاطبان می‌شود. وال می‌گوید:

با وجود تمام اخباری که درباره‌ی سیارات فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی ما) منتشر می‌شود؛ مردم برای چنین اخباری آماده شدند. کسانی که به این موضوعات علاقمند هستند، به‌خوبی می‌دانند که چقدر سیارات یا اجرام کیهانی قابل سکونت در جهان وجود دارد و درک می‌کنند که اگر موجود زنده‌ای خارج از سیاره ما وجود داشته باشد، بیش‌تر ممکن است به شکل حیات میکروبی باشد.

شستاک می‌گوید، با وجود اینکه میکروب‌ها ممکن است اولین موجودات فضایی باشند که با آن‌ها ملاقات می‌کنیم، اما نمی‌توان امکان شناسایی ارتباطات موجودات فضایی هوشمند را به کلی رد کرد. موسسه‌ی جستجو برای هوش فرازمینی، هر روز سیگنال‌های رادیویی را بررسی می‌کند که ممکن است به وسیله موجودات هوشمند فضایی فرستاده شده باشند. و حتی اگر احتمال وجود موجودات فضایی هوشمند به مراتب کم‌تر از حیات میکروبی باشد، بازهم بیگانگان هوشمند احتمالا می‌توانند حضور خود را از فواصل دوردست به ما اعلام کنند.

شستاک می‌گوید، میکروب‌ها می‌توانند اکسیژن جو را تولید کنند، اما موجودات هوشمند می‌توانند لیزرهای غول‌پیکر یا فرستنده‌های رادیویی بسازند، بنابراین ممکن است که بتوانیم آن‌ها را از فاصله دورتری شناسایی کنیم.

یکی از راه‌های ممکن برای پیدا کردن موجودات فرازمینی که در دوردست‌ها زندگی می‌کنند، شناسایی سیگنال‌های رادیویی آن‌ها است، موردی که موسسه‌ی جستجو برای هوش فرازمینی به‌طور خستگی‌ناپذیر در حال پیدا کردن آن است. این موسسه با استفاده ازآرایه‌ی تلسکوپ‌های آلن دررصدخانه رادیویی هات‌کریک در کالیفرنیا، به جستجوی چنین سیگنال‌هایی می‌پردازد.

اما به‌گفته‌ی شستاک، موسسه‌‌ی جستجو برای هوش فرازمینی تجهیزاتی را برای جستجوی سیگنال‌های پرتو لیزر هم می‌سازند. البته، پیدا کردن این سیگنال‌ها مستلزم آن است که موجودات فضایی هوشمند این سیگنال‌ها را به سمت ما بفرستند. با این وجود، شستاک مطمئن است که یکی از این سیگنال‌ها زودتر از آنچه فکر می‌کنیم شناسایی شود. شستاک می‌گوید:

 با بسیاری از مردم سر یک فنجان قهوه شرط می‌بندم که ظرف ۲۰ سال چنین شواهدی را پیدا خواهیم کرد. چرا که تجهیزات ما دائما در حال بهتر شدن هستند.

اولین برخورد ما با میکروب‌ها و سیگنال‌هایی که توسط موجودات فضایی هوشمندی فرستاده شدند، قطعا نسبت به موجودات عجیب و غریبی که با سلاح‌های پیشرفته شهرهای زمین را به آتش می‌کشند، ترس کم‌تری خواهد داشت. اورسن ولز پس از اجرای رادیویی خود که منجر به وحشت مردم شد، گفت که اصلا تصور نمی‌کرد که مردم این برنامه را جدی بگیرند. روزنامه دیلی پرینستون روز ۱ نوامبر ۱۹۳۸ گزارش داد:

 ولز ضمن عذرخواهی گفت: وقتی فهمیدم باعث چنین وحشت گسترده‌ای شدم، شوکه شدم.