اسپیس ایکس یک گام دیگر به راه‌اندازی شبکه جهانی اینترنت نزدیک شد

کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) با درخواست اسپیس ایکس برای پرتاب ۷۵۱۸ دستگاه از ماهواره‌‌های این شرکت به مدار زمین موافقت کرده است. با این دستاورد، یکی از موانع قانونی بزرگ بر سر راه برنامه‌های SpaceX برای تأمین پوشش اینترنت از فضا برچیده شد؛ این در حالی است که پیشتر نیز این شرکت در ماه مارس موفق شده بود که موافقت کمیسیون را برای پرتاب ۴/۴۲۵ ماهواره‌‌ی دیگر نیز به‌‌دست آورد. با این تفاسیر، این شرکت اکنون اجازه دارد تا مجموعه‌‌ی کامل از ماهواره‌‌های اینترنتی خود را با نام استارلینک (Starlink) با ظرفیت ۱۲۰۰۰ دستگاه راه‌‌اندازی کند.

استارلینک، نام یک پروژه‌‌ی بلندپروازانه از سوی اسپیس ایکس است که با هدف پوشش اینترنتبه‌‌صورت دائمی و در سراسر جهان کلید خورده است. این مجموعه از اقمار مصنوعی در سراسر فضای بالای زمین به‌‌گونه‌‌ای توزیع خواهند شد که همواره هر نقطه از سطح زمین، حداقل یک خط دید مستقیم با یکی از این ماهواره‌‌ها در فضا داشته باشد. برآورد می‌‌شود که این پروژه، ۱۰ میلیارد دلار هزینه داشته باشد و اسپیس ایکس قصد دارد که این مجموعه را تا اواسط دهه‌‌ی ۲۰۲۰ به بهره‌برداری برساند.

کمیسیون ارتباطات فدرال در حالی با این درخواست اسپیس ایکس موافقت می‌کند که همزمان چنین مجوزی را برای سه شرکت دیگر با نام‌‌های تله‌‌ست، لئوست و Kepler Communications صادر کرده است. این شرکت‌‌ها نیز قصد دارند به ترتیب مجموعه‌‌ای از ۱۱۷، ۷۸ و ۱۴۰ دستگاه ماهواره را وارد مدار زمین کنند. با احتساب این تعداد، مجموعاً ۷/۸۵۹ ماهواره‌‌ی جدید وارد مدار خواهند شد.

آجیت پای، رئیس کمیسیون ارتباطات فدرال در طی جلسه‌‌ی بررسی این طرح اعلام کرد:

من از خدماتی که امید می‌‌رود با راه‌‌اندازی این مجموعه ارائه شود، بسیار هیجان‌‌زده‌‌ام. نگاه ما به چنین برنامه‌هایی، منعکس‌کننده‌ی رویکرد کلی این کمیسیون برای تشویق بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری، نوآوری و ارزش‌آفرینی برای جامعه‌‌ی آمریکا است.

این مجموعه از ماهواره‌‌های اسپیس ایکس قرار است در مدارهایی با ارتفاع نسبتاً کم راه‌اندازی شوند تا بدین ترتیب زمان تأخیر سیگنال‌ها کاهش یابد. این مجموعه‌ی ۷/۵۱۸ عددی از ماهواره‌های تأییدشده، قرار است در ارتفاعی بین ۳۳۵ تا ۳۴۶ کیلومتری از سطح زمین گردش کنند؛ در حالی که ۴/۴۲۵ ماهواره‌‌ی قبلی احتمالاً در یک مدار با ارتفاعی بیشتر قرار خواهند گرفت. در ابتدا، اسپیس ایکس قصد داشت که اولین مجموعه را در مدار ۱/۱۱۰ تا ۱/۳۲۵ کیلومتری راه‌اندازی کند. اما هفته‌‌ی گذشته، این شرکت یک درخواست بازبینی را به کمیسیون ارسال کرد تا بتواند مجوز پرواز بیش از ۱/۵۰۰ عدد از این ماهواره‌‌ها را به ارتفاع ۵۵۰ کیلومتری تغییر دهد.

یکی از ماهواره‌های آزمایشی پروژه‌ی استارلینک

با همه‌ی این تفاسیر، تأییدیه‌های دریافت‌شده توسط اسپیس ایکس، همچنان مشروط است. این شرکت موظف شده تا نیمی از ماهواره‌‌های این مجموعه را در عرض ۶ سال آینده، به فضا پرتاب کند. این به‌‌معنای پرتاب نزدیک به ۶۰۰۰ ماهواره به مدار، تا سال ۲۰۲۴ خواهد بود. اسپیس ایکس می‌گوید که در سال ۲۰۱۹، فاز نخست از ماهواره‌های استارلینک را راه‌اندازی خواهد کرد.

این شرکت تاکنون تنها دو ماهواره‌‌ی آزمایشی را به سوی مجموعه‌‌ی Tintin A و TIntin Bپرتاب کرده است. این دو ماهواره در ماه فوریه، توسط یک راکتفالکون ۹ در مدار قرار گرفتند و از آن زمان تاکنون، همچنان در این مدار به فعالیت خود ادامه داده‌اند. ایلان ماسک، مدیرعامل شرکت اشاره کرد که Tintin A و TIntin B بعد از پرتاب، عملکرد بسیار خوبی داشته‌‌اند؛ هرچند که برنامه‌ی این ماهواره‌‌ها، از آن زمان تا حدودی تغییر کرده است. در ابتدا، اسپیس ایکس امیدوار بود که دو ماهواره را به یک مدار بالاتر منتقل کند؛ اما آن‌ها موفق به این کار نشدند. همین قضیه موجب گمانه‌زنی‌هایی شده است که شاید دلیل تغییرات فعلی نیز این باشد که شرکت قصد دارد مدار برخی از ماهواره‌‌های خود را تغییر دهد.

با درنظرگرفتن ابعاد دقیق این مجموعه‌‌ی اقماری و نیز بلندپروازی‌های شرکت‌های ماهواره‌ای در ارائه‌‌ی پوشش اینترنتی از فضا، کمیسیون ارتباطات فدرال و دیگر سازمان‌های فضایی نگرانی خود را در رابطه با خطر برخورد احتمالی این تعداد زیاد از ماهواره‌‌ها، اعلام کرده‌اند.

به همین دلیل است که امروز کمیسیون نیز، با بازبینی درمورد دستورالعمل قبلی خود مبنی بر چگونگی کاهش بقایای تجهیزات فضایی شرکت‌‌ها موافقت کرده است (سابقه‌‌ی وضع این قوانین به سال ۲۰۰۴ بازمی‌‌گردد). قوانین جدید ممکن است لزوم به‌‌کارگیری اپراتورهای ماهواره‌ای را در مواقعی نظیر تغییر مدار ماهواره‌‌ها یا انجام برخی تغییرات دیگر، به تصویب برساند. به‌‌علاوه واضح است که در صورت نیاز، هر یک از این ماهواره‌ها باید به شیوه‌‌ای مطمئن و زمان‌‌بندی‌‌شده از مدار خارج شوند تا محیط فضا، همچنان مکانی امن برای ادامه‌‌ی فعالیت دیگر تجهیزات فضایی باشد. در یک مطالعه‌‌ی تازه، ناسا تخمین زده است که ۹۹ درصد از این ماهواره‌ها باید در عرض پنج سال پس از زمان پرتاب، از مدار خارج شوند؛ در غیر این صورت خطر برخورد آن‌‌ها در فضا به‌‌طور چشمگیری افزایش خواهد یافت.