برنامه ناسا برای قطع همکاری با ایستگاه فضایی بین‌ المللی تا سال ۲۰۲۵

به‌گزارش پایگاه ورج، طبق پیش‌نویس پیشنهاد بودجه، دولت ترامپ درحال آماده شدن برای پایان دادن‌ به حمایت‌های خود از برنامه‌یایستگاه فضایی بین‌المللی تا سال ۲۰۲۵ است. فضانوردان آمریکایی بدون این ایستگاه ممکن است روی زمین فرود بیایند و به‌مدت سال‌ها، مقصدی در فضا نداشته باشند. این حالت احتمالا تا زمانی ادامه پیدا می‌کند که ناسا امکانات جدیدی برای برنامه‌های سفرهای فضایی خود ارائه کند.

این پیش‌نویس ممکن است تا قبل‌ از درخواست بودجه‌ی رسمی منتشرشده در ۱۲ فوریه، تغییر کند. اما طبق دو نقل قول از افراد آگاه، همه‌چیز در پیشنهاد نهایی مشخص خواهد شد. پایگاه ورج از ناسا درخواست نظر دادن دراین خصوص کرده‌ است؛ ولی تا لحظه‌ی انتشار جوابی دریافت نشده است.

هر پیشنهاد بودجه‌ای از طرف دولت ترامپ باید بررسی شود و تأیید کنگره را به‌ دست بیاورد؛ اما همین که موضوع لغو شدن برنامه‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی توسط آمریکا اعلام می‌شود، پیامی به ناسا است مبنی بر اینکه ایالات متحده‌ی امریکا دیگر علاقه‌ای به ادامه دادن این برنامه ندارد. بسیاری‌ از کشورهای عضو ناسا باید درمورد اینکه می‌خواهند به این برنامه تا فراتر از سال ۲۰۲۴ ادامه دهند یا خیر، تصمیم بگیرند.

ایستگاه فضایی بین‌المللی برنامه‌ای است که عمری بالغ‌ بر ۲ دهه دارد. هزینه‌ی این ایستگاه برای ناسا بین ۳ تا ۴ میلیارد دلار در سال و سرمایه‌گذاری دولت آمریکا در آن بیش‌ از ۸۷ میلیارد دلار بوده است. این ایستگاه، مرکز اصلی انجام آزمایش‌های دولتی و تجاری در میکروگرانشاست، از سویی مسائل مربوط به چگونگی واکنش بدن انسان به بی‌وزنی نیز در آنجا تست و بررسی می‌شود.

ناسا متعهد شده بود که از برنامه‌ی ایستگاه فضایی بین‌المللی از نظر مالی تا سال ۲۰۲۴ حمایت کند. در واقع دولت اباما درسال ۲۰۱۴ این عمل را توسعه داد؛ اما پس‌ از آن، سرنوشت ایستگاه مبهم شد. کنگره به‌صورت آشکارا بعد از اینکه سرمایه‌اش تمام شد به‌ بحث درمورد سرنوشت ایستگاه پرداخت؛ ولی تصمیم قاطعی برای این برنامه نگرفت. بسیاری‌ از افراد درگیر در صنعت تجاری فضایی از ناسا خواستند برنامه را بار دیگر و تا سال ۲۰۲۸ گسترش دهد. درواقع سال ۲۰۲۸ سالی است که عمر عملیاتی این ایستگاه به‌ پایان می‌رسد. این کار به ناسا زمان می‌دهد راهی برای انتقال عملیات‌های ایستگاه به بخش تجاری تمام‌وقت یا کمپانی‌ها پیدا کند تا آن‌ها یک نمونه‌ی تجاری دیگر را در مدار نزدیک زمین راه‌اندازی کنند. اما کمپانی‌های تجاری اعلام کردند که ممکن است برای این انجام کار تا سال ۲۰۲۴ آماده نباشند.

لایحه‌ی اختیارات انتقال ناسا که سال گذشته توسط ترامپ امضا شد، باعث می‌شود که این آژانس به‌ دنبال راهی برای خارج کردن ایستگاه فضایی از بودجه ناسا باشد. این طرح در اول دسامبر سال ۲۰۱۷ به کنگره فرستاده شد؛ ولی ناسا اطلاعاتی برای عموم مبنی‌ بر اینکه آیا طرح گزارش را ارائه داده است یا خیر، منتشر نکرد.

کنگره و سایرین علاقه دارند ایستگاه فضایی بین‌المللی را از ناسا جدا کنند و بدین ترتیب سرمایه‌ی توسعه‌ی وسایل مورد نیاز برای کشف فضای عمیق‌تر را به‌ دست بیاورند. ناسا تا به‌ حال یک موشک بزرگ (سیستم پرتاب فضایی) و یک کپسول خدمه (اوریون) را توسعه داده است تا فضانوردان را به جایی فراتر از مدار نزدیک زمین بفرستد. اما این آژانس فضایی با حکم اخیر ترامپ مبنی‌ بر بازگشت فضانوردان ناسا به ماه، به ابزار بیشتری برای موفق‌ شدن در برنامه‌های فضایی انسانی خود نیاز خواهد داشت. بازگشت‌ به ماه و اقامت طولانی‌ در آنجا نیازمند یک فضاپیمای سطح‌نشین، محل‌ سکونت و فناوری بیشتری برای زنده نگه داشتن فضانوردان خواهد بود و از آنجایی که بودجه‌ی ناسا برای سال‌های پیش‌ رو محدود است، خلاص شدن از شر ایستگاه فضایی بین‌المللی میلیاردها دلار پول را برای کمک‌ به چنین تکنولوژی‌هایی آزاد خواهد کرد.

اما خارج کردن سریع ایستگاه فضایی بین‌المللی بدون یک جایگزین می‌تواند به فعالیت‌های انسانی در مدار نزدیک زمین خدشه وارد کند. سناریویی مشابه همین عمل در سال ۲۰۱۱ اجرا شد و برنامه شاتل‌های فضایی به‌ پایان رسید. دولت اباما ابتکار عمل ناسا برای بازگشت به ماه (مشهور‌ به برنامه‌ی صور فلکی) را لغو کرد و راهی برای فرستادن فضانوردان آژانس فضایی به فضا باقی نگذاشت. این طرح برای کمپانی‌های تجاری بود تا وارد کار شوند و فضانوردان را به مدار نزدیک زمین بفرستند. این ایده در برنامه‌ی خدمه تجاری نیز نفوذ کرد که در آن دو کمپانی اسپیس‌ایکس و بوئینگ روی فضاپیماها برای جابه‌جایی فضانوردان بین زمین و ایستگاه فضایی بین المللی کار می‌کردند. اما باگذشت تقریبا ۷ سال از پایان برنامه شاتل‌های فضایی، کمپانی‌ها هنوز برای فرستادن افراد به مدار آماده نیستند و احتمالا سال‌های دیگر نیز آماده نخواهند شد. این ناآمادگی، ناسا را مجبور کرده است که برای فرستادن انسان‌ها به فضا به ابزارهای روسی تکیه کند.

از دست دادن ایستگاه فضایی بین‌المللی خسارتی عظیم به صنعت تجاری فضایی وارد می‌کند. این صنعت برای تست فناوری‌های جدید به این ایستگاه وابسته است. اپراتورهای ماهواره‌ای کوچک، کاوشگرهای فضایی خود را از ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب می‌کردند؛ درحالی‌که محیط بی‌وزن آزمایشگاه به کمپانی‌ها اجازه می‌دهد تا بررسی کنند که آیا ابزار آن‌ها برای فضا آماده است یا خیر. بیگلو آئرواسپیس که زیستگاه‌های فضایی دارای هوا می‌سازد، یکی‌ از نمونه‌های خود در ایستگاه فضایی را به مدت دو سال تست کرده است. ناسا نیز از این ایستگاه برای یادگیری بیشتر درمورد چگونگی تأثیر پرواز‌های فضایی طولانی‌مدت بر بدن انسان استفاده می‌کند. این اطلاعات کلیدی موقع سفرهای طولانی‌مدت انسان به مریخ نیاز خواهند بود.

به‌علاوه، برنامه‌ی خدمه تجاری موقع پایان یافتن برنامه ایستگاه فضایی بین‌المللی، به‌طور کامل وارد کار خواهد شد. بازرسی اخیر دولتی نشان داد که اسپیس‌ایکس و بوئینگ مجوز فرستادن فضانوردان به ایستگاه بین‌المللی را تا اواخر ۲۰۱۹ یا اوایل ۲۰۲۰ کسب نخواهند کرد. این باعث می‌شود که کمپانی‌ها بتوانند تنها به‌مدت ۵ سال فضانورد به ایستگاه فضایی بفرستند.

فراتراز همه‌ی مزایای علمی و تجاری، ایستگاه فضایی بین المللی یکی از بنیادهایی است که همکاری‌های بین‌المللی را در خود جای می‌دهد. ناسا این ایستگاه را با همکاری آژانس فضایی روسیه و فضانوردانی از کانادا، اروپا و ژاپن اداره می‌کند که همگی در این ایستگاه زندگی می‌کنند. ممکن است ناسا همین مزایا را از شراکت با سایر کشورها نیز به‌ دست بیاورد؛ ولی شاید این کار با قربانی‌ شدن برنامه‌ی فضایی آمریکا همراه باشد.