اخترشناسان از حلقه‌ها و اقمار زحل موسیقی ساختند

پس از دو دهه حضور در فضا، مأموریت فضاپیمای کاسینی روز ۱۵ سپتامبر، با شیرجه مرگ‌بار در جو غول گازی زحلبه پایان خواهد رسید. کاسینی طی چند سال گذشته، مجموعه‌ی بی‌نظیر و باورنکردنی از اطلاعات در مورد یکی از محبوب‌ترین سیارات منظومه شمسی جمع‌آوری کرده است. البته این موسیقی از صدای انتشارات رادیویی زحل ساخته نشده (تجربه هراس‌انگیزی که مأموریت کاسینی چند ماه قبل موفق به ثبت آن شد)؛ در عوض، تیمی از محققان دانشگاه تورنتو، بر اساس ریتم مدار زحل و قمرهایش این موسیقی را ساخته‌اند. مت روسو، یکی از محققان این تیم، می‌گوید:

برای بزرگداشت «پایان بزرگ»، آخرین مأموریت کاسینی ناسا، ما اقمار و حلقه‌های زحل را به دو قطعه موسیقی تبدیل کرده‌ایم.

روسو در این پروژه از همکاری اخترفیزیکدان دن تامایو و آهنگساز اندرو سانتاگویدا بهره برده است. چیزی که این محققان بر اساس آن این موسیقی کیهانی را ساخته‌اند، در واقع رزونانس مداری بوده است. رزونانس مداری زمانی اتفاق می‌افتد که اجرام مختلف با سرعت‌های مختلفی به دور مدار سیاره مادر خود گردش می‌کنند؛ اما در یک زمان به موقعیت اولیه خود بازمی‌گردند. به‌عنوان مثال میماس (اولین قمر بزرگ ماه زحل) زمانی که تتيس (قمر سوم غول گازی) یک دور مداری را به پایان می‌رساند، دومین دور مداری خود را هم انجام می‌دهد.

این الگو را همچنین می‌توان در دومین و چهارمین قمرهای بزرگ زحل، انسلادوس و دیون هم دید. این مورد برای اقمار رئا و تیتان هم صدق می‌کند. فرکانس‌های مدار تمام این شش قمر، محدوده شنوایی ۲۷ اکتاو (در موسیقی فاصله دو نت همنام متوالی) را به گوش انسان منتقل می‌کنند. روسو می‌گوید:

هر جا که رزونانس باشد، موسیقی هم وجود دارد؛ و هیچ مکان دیگری در منظومه‌ی شمسی بیش از زحل با رزونانس عجین نیست.

دن تامایو هم در این مورد می‌گوید:

حلقه‌های باشکوه زحل همچون صفحه‌ای عمل می‌کنند که امواج را در مکان‌هایی قرار می‌دهد تا با اقمار زیاد سیاره هماهنگ شوند و برخی از جفت قمرها هم در رزونانس‌ها قفل شوند.

روسو می‌گوید:

چیزی که می‌شنوید، فرکانس‌های واقعی اقمار است که به محدوده شنوایی انسان تغییر داده شده‌اند.

محققان در مرجله بعد، از یک شبیه‌سازی عددی برای نواختن نت‌های هر قمر زحل بهره بردند.