تلاش ناسا برای انتخاب یک فرد جدید در سمت مامور حفاظت سیاره‌ای

به‌تازگی خبر از یک موقعیت شغلی خالی در ناسا شنیده شده است و شاید جایگاه شغلی اخیر در نگاه برخی خود را به‌عنوان یکی از عالی‌ترین منصب‌های کاری در دنیا مطرح کند: مامور حفاظت سیاره‌ای.

درآمد سالانه‌ی در نظر گرفته‌شده برای کسی این شغل را تصدی کند چیزی حدود ۱۲۴ هزار تا ۱۸۷ هزار دلار خواهد بود که مبلغ خوبی محسوب می‌شود. صاحب این شغل همچنین با چند فرد باهوش و زبده در قالب یک گروه کاری و انتصاب ۳ تا ۵ ساله کار خواهد کرد؛ اما نیازی به مدیریت این گروه و قبول مسئولیت آن برای وی نخواهد بود.

کار تعریف‌شده برای این فرد می‌تواند در زمینه‌ی دفع حمله‌های احتمالی بیگانگان فضایی به کره‌ی زمین یا حتی مهم‌تر از آن، در زمینه‌ی حفاظت از سیاره‌ی زمین در برابر خودمان باشد.

دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده به‌تازگی اظهارات خوش‌بینانه‌ای را در مورد برنامه‌های فضایی امریکا مطرح کرده است و در همین راستا در ماه گذشته‌ی میلادی و در طی یک دستور اجرایی، شورای ملی فضایی امریکا را احیا کرد؛ شورایی که فعالیتش از سال‌های دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی متوقف شده بود. وی همچنین صحبت‌های مسرت‌بخشی در مورد فرستادن انسان به فضا و ماموریت‌های پیرامون آن مطرح کرد.

البته بودجه‌ی ارائه‌شده از طرف وی برای ناسا در قیاس با گذشته اندکی کاهش یافته است؛ از همین رو وی قصد دارد تا تمرکزها و تلاش‌های همگان را دوباره روی کاوش‌های عمیق فضایی به‌جای پژوهش‌های زمین‌محور متمرکز کند. اینها در واقع بخشی از گزارشی بودند که در ماه مارس سال جاری پایگاه واشینگتن پست به آن پرداخته بود.

حال این پرسش پیش می‌آید که یک سمت حفاظت سیاره‌ای تک‌نفره به چه طریقی می‌تواند با اهداف دورتر و وسیع‌تر ناسا همخوانی یا همسویی داشته باشد؟

اعلامیه‌ی شغلی مرتبط با جایگاه یادشده به‌طور مفصل به توصیف این شغل پرداخته است. شما در صورت تمایل می‌توانید شرح کامل‌تری از آن را در پایگاه اصلی آن بخوانید. اما کاترین کلونی، یکی از دانشمندان ناسا که به‌مدت سه سال در این پست فعالیت داشته، در مورد این جایگاه و مسئولیت‌های مرتبط با آن به‌طور خالصانه صحبت‌هایی کرده است. وی در سال ۲۰۱۴ در گفتگو با پایگاه ساینتیفیک امریکن گفت که تمرکز اصلی او روی این موضوع است که مطمین شود فعالیت‌های آژانس دارای سازگاری کامل با موافقت‌نامه‌ی ۵۰ ساله‌ای باشد که در آن، استانداردهایی برای ممانعت از آلودگی‌های زیستی در بخش‌های بیرونی زمین و همچنین محافظت کارامد از بیوسفر زمین در مقابل حیات احتمالی از نوع بیگانه وضع شده است.

در راستای همین موضوع، سوال‌کننده از کلونی در مورد مریخ و آینده‌ی ما و مریخ سوال پرسید؛ مریخ همان‌جایی است که ناسا از سال‌های دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی تاکنون همواره در حال ارسال فضاپیماها و ربات‌هایی به سوی آن بوده و برای یافتن سرنخ‌هایی از وجود آب و همچنین نشانه‌هایی از زیست‌پذیر بودن سیاره‌ی سرخ و همینطور وجود حیات احتمالی روی آن تلاش کرده است.

ماموریت‌های اولیه‌ی ناسا که بخش‌هایی از برنامه‌ی وایکینگ ناسا را در بر می‌گرفت، شامل گام‌های موشکافانه‌ای بوده‌اند تا باعث ایجاد تغییر در چشم‌انداز اصلی مریخ نشوند. کلونی همچنین توضیح می‌دهد:

فرودگرها در محفظه‌های مخصوص قرار می‌گرفتند و درون یک محافظ زیستی کار گذاشته می‌شدند و در یک اجاق گرم برای کشتن ارگانیزم‌های زنده‌ی زمینی تا دمای بالا گرم می‌شدند؛ در واقع یک فرایند استرلیزه کردن کامل…ما نیاز داشتیم که از ابزارهای شناساگر و آشکارساز نشانه‌های حیات محافظت کرده و محیط مریخ را در صورتی‌که دارای قابلیت پشتیبانی حیات از نوع زمینی بوده باشد، حفاظت کنیم.

امروزه فرودگرها در محل‌هایی از مریخ تردد می‌کنند که گمان می‌رود در روزگاران گذشته آب در آن جریان داشته است. آنها از این محل‌ها تصاویری جمع‌آوری می‌کنند و محیط آنجا را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهند و در نهایت نیز داده‌های به‌دست آمده را به سوی زمین مخابره می‌کنند. با بهبود و افزایش تدریجی دانش و برداشت دانشمندان از سیاره‌ی سرخ، پرسش‌هایی بیشتری نیز در مورد کار برای ارسال انسان در دهه‌های آینده به این سیاره و مسکونی‌سازی آن مطرح می‌شود. کلونی در سال ۲۰۱۴ سوالی را در این مورد مطرح کرده بود:

آیا انسان‌ها تا زمانی که به مریخ برسند، زنده خواهند ماند؟ اگر آنها روی مریخ بمیرند، آیا آنها به‌نحوی باعث آلوده شده سطح آن خواهند شد؟

وی باور دارد که این موضوع می‌تواند پژوهش‌های آینده‌ی بشر در این حوزه را به چالش بکشد.

نمونه‌های محیطی و اتمسفری ممکن است دارای پاسخ‌های بسیار کلیدی و مهمی برای ما باشند و به‌نوشته‌ی دیو ماشر از بیزنس اینسایدر، شاید ما را به‌طور نمایان به جستجو برای نشانه‌های حیات در مریخ بر انگیزد.

اما باید توجه کنیم که فرستادن هر چیزی از کره‌ی مریخ به زمین و آزمایشگاه‌های زمینی به‌نوعی دارای ریسک نیز خواهد بود. مامور حفاظت سیاره‌ای دارای ابزار و اختیارات لازم برای وضع قوانین و ابداع تجهیزاتی در مسیر کاهش این خطر خواهد بود. خانم کلونی کماکان در مورد تصمیمش برای درخواست تصدی مجدد این شغل اظهار نظر نکرده است.