شیخ احمد الفهد الصباح، رئیس شورای المپیک آسیا که به‌عنوان تنها نامزد ریاست انوک (اتحادیه کمیته‌های ملی المپیک) در انتخابات جدید این اتحادیه به‌میزبانی توکیو حضور داشت، انصرافش را اعلام کرد تا انتخابات به تاریخ دیگری موکول شود. به‌دلیل حاشیه‌های به‌وجودآمده برای شیخ احمد، توماس باخ رئیس کمیته بین المللی المپیک (IOC) از او خواسته بود که از ریاست انوک استعفا دهد و او نیز همین کار را انجام داد. با توجه به اینکه شیخ احمد تنها کاندیدای ریاست بود، انتخاب اتحادیه کمیته‌های ملی المپیک به زمان دیگری موکول شد.

نکته قابل توجه در نشست اخیر انوک غیبت رئیس کمیته ملی المپیک کشورمان در این اجلاس بود؛ اجلاسی که حضور صالحی‌امیری در آن می‌توانست در آینده منافع زیادی را برای ورزش ایران به‌همراه داشته باشد.

پیش از اعزام نمایندگان کشورمان به نشست انوک کنار نام اصغر رحیمی و نصرالله سجادی، از احتمال حضور رضا صالحی امیری، رئیس کمیته ملی المپیک کشورمان نیز صحبت می‌شد اما وی به‌دلایل نامشخصی در یکی از مهم‌ترین نشست‌های ورزشی دنیا حاضر نشد، دلیلی که برخی‌ها از عجله وی برای تصویب پیش‌نویس اساسنامه در جلسه روز شنبه هیئت اجرایی از آن یاد می‌کنند.

این‌که غیبت صالحی‌امیری در ژاپن به‌دلیل تصویب اساسنامه در هیئت اجرایی و رساندن آن به مجمع دی ماه کمیته ملی المپیک هست یا خیر، نکته اصلی ماجرا نیست اما درست در روزهایی که ورزش ایران از نداشتن کرسی‌های مهم و تأثیرگذار بین‌المللی رنج می‌برد و در برخی از فدراسیون‌ها به‌دلیل قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان مشکلات زیادی به‌وجود آمده که می‌توان با تعامل با مقامات کمیته بین المللی از شدت مصائب کم کرد و با توجه به این نکته که آقای رئیس همواره بر لزوم تعاملات دیپلماتیک ورزشی تأکید دارد اما در چنین نشست مهمی شرکت نمی‌کند، جای تأمل و انتقاد دارد.

کیهانی: هر چه بیشتر مسابقه برگزار کنیم، منجر به توسعه دوومیدانی ایران می‌شود
مشاهده

صالحی‌امیری که در ماه‌های گذشته نشست‌هایی را با مسئولان IOC و مقامات فدراسیون‌های جهانی و همچنین رؤسای NOCها داشته، درست در زمانی که بحث انتخابات انوک مطرح است و حتی احتمال رفتن شیخ احمد از شورای المپیک آسیا قوت گرفته، به‌جای سفر به ژاپن و تعامل با رؤسای کمیته‌های المپیک کشورهای آسیایی حضور در دفترش را ترجیح داده است.

در این ایام که کشورهای شرق آسیا برای گرفتن جایگاه شیخ احمد رایزنی‌های خود را آغاز کرده‌اند، به‌نظر می‌رسد که مسئولان کمیته ملی المپیک دل‌مشغولی‌های داخلی خود را دارند.

شاید این روزها طلایی‌ترین زمان برای ورزش کشور باشد و وقت آن است تا با محاسبه دقیق و پیش‌بینی درست اتفاقات در آسیا، بر سر پست‌های مهم در قاره کهن با مدعیان ریاست چه از شرق آسیا و چه مرد کویتی، به توافق رسید تا مبادا در پایان ماجرا ایران به‌عنوان یکی از 5 کشور قدرتمند آسیا در ورزش از صندلی‌های آسیا دور بماند.