هرم جیزه مصر امواج الکترومغناطیسی را در خود جمع می‌کند

اهرام مصر اگر شگفت‌انگیزترین بناهای دوران باستان هم نباشند، مسلما یکی از عجیب‌ترین بناهای ساخته‌شده به دست بشر در طول تاریخ هستند. همواره پژوهش‌های زیادی روی چگونگی ساخت آنها و میزان دقت به‌کاررفته در اهرام، انجام می‌شود. همزمان با اینکه تکنولوژی اسکن و مدل‌های کامپیوتری پیچیده‌تر می‌شوند، پژوهشگران نیز قادر به یافتن اطلاعات بیشتری درمورد چگونگی ساخت این سازه‌های باستانی، چگونگی استفاده از آنها و اینکه چه کسانی از آنها استفاده می‌کرده‌اند، خواهند بود.

بسیاری از کارشناسان بر این باور هستند که حتی با تکنولوژی فعلی انسان نیز نمی‌توان چنین بنای بزرگی را با این دقت برپا کرد. تجزیه‌و‌تحلیل‌های تاریخی نشان می‌دهند که این هرم بین ۲۵۸۹ تا ۲۵۰۴ سال قبل از میلاد مسیح ساخته شده است. شایعات و واقعیت‌های بسیاری پیرامون این هرم شگفت‌انگیز وجود دارند که باستان‌‌شناسان، ستاره‌شناسان، دانشمندان و گردشگران را با سوال‌های بسیاری گمراه کرده‌اند. ملاتی که در ساخت این هرم مورد استفاده قرار گرفته است، منبعی ناشناخته دارد؛ بررسی‌ها، ترکیبات شیمیایی آن را مشخص ساخته‌اند، اما ساخت آن امکان‌پذیر نیست. ملات مورد استفاده در ساخت این هرم، حتی از سنگ‌های به کار گرفته شده در آن نیز مستحکم‌تر است. آیا این احتمال وجود دارد که ملات به کاررفته در ساخت هرم جیزه در مصر، منبعی غیر زمینی داشته باشد؟

گذرگاه شیب‌دار داخل این هرم، در آن زمان درست در مقابل ستاره‌ی قطبی ثعبان یا آلفای اژدها قرار داشت. این ستاره در آن زمان، ستاره‌‌ی شمال بود. هیچ ستاره‌ی دیگر از آن تاریخ به بعد، هم‌تراز با این گذرگاه شیب‌دار قرار نگرفته است. گروهی از پژوهشگران و باستان‌شناسان کشف کرده‌اند که اهرام ثلاثه مصر قادر به حفظ انرژی الکتریکی است. این اهرام می‌تواند انرژی الکتریکی و مغناطیسی را در اتاق‌ها و زیرپایه‌های خود متمرکز کند. فیزیکدانان معتقد هستند که یافته‌های جدید آن‌ها از هرم جیزه می‌تواند استفاده‌های فنی مانند تولید سلول‌های کارآمدتر خورشیدی داشته باشد.

همه‌ی ما می‌دانیم که امواج الکترومغناطیسی در شکل نور، امواج ماکروویو، امواج رادیویی و میدان‌های مغناطیسی به‌وفور در اطراف ما وجود دارد. این هرم ۱۴۶ متری هزاران سال پیش برای فرعون خوفوساخته شد و ویژگی‌های مرموز آن تاکنون نظر دانشمندان بسیاری را به خود جلب کرده است. در مطالعه‌ی اخیر ویژگی‌های فیزیکی این سازه با دقت مورد مطالعه قرار گرفته است. این تیم که سرپرستی آن بر عهده‌ی دانشگاه ITMO روسیه است، مدلی از هرم جیزه را طراحی کردند و تراکنش های آن را با امواج در محدوده‌ی طول رزونانسی بین ۲۰۰ تا ۶۰۰ متر مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار دادند.

اما صرف‌نظر از رازگشایی‌هایی که از برخی از وسایل مرموزی که در این سازه‌ی باستانی پیدا شده‌اند، دانشمندان امیدوار هستند که بتوانند از یافته‌های خود در کاربردهای فنی مانند ساخت سلول‌های کارآمد خورشیدی استفاده کنند. هر چند دانشمندان اطلاعات زیادی از ویژگی‌های این هرم ندارند؛ اما گروه پژوهشی می‌‌گوید باید جای برخی از آنها را با حدس و گمان پر کرد. برای مثال پژوهشگران گمان می‌کنند که هیچ ورودی یا دهانه‌ی ناشناسی درون این هرم وجود ندارد و مواد به‌‌کاررفته در بدنه‌ی این ساختمان نیز ویژگی‌های معمول سنگ آهک را دارد. نتایج بررسی‌ها نشان‌ می‌دهد که هرم جیزه، انرژی الکترومغناطیس را در اتاق‌های مخفی خود متمرکز می‌کند. این مکان‌ها شامل اتاق‌های محل نگهداری مقبره‌ی فرعون خوفو و اتاق ناتمام دیگری است که زیر سطح هرم مدفون شده است.

دانشمندان می‌گویند این سازه‌های شگفت‌انگیز، تخیلات مردم را برمی‌انگیزند و همین باعث می‌شود افسانه‌های مختلف و فرضیه‌های بی‌پایه و اساسی حول محور آن شکل بگیرد. به اعتقاد آن‌ها، مرموز بودن آن‌ها باعث اهمیت یافتن‌شان از دیدگاه دانشمندان شده است و آن‌ها را وادار می‌کند که از روش‌های مدرن برای کشف اسرار نهفته در هرم‌ها استفاده کنند.

آن‌ها از مدل‌های ریاضی برای درک چگونگی تعامل نور با نانوذره‌های فرضی استفاده می‌کنند؛ این موضوع یکی از شگفتی‌های جهان باستان است. این دانشمندان اولین بار زمانی به علاقه‌ی خود درباره‌ی هرم بزرگ پی بردند که در حال انجام پژوهشی روی نحوه‌ی تعامل نور و برخی از نانوذرات بودند. نور را می‌توان در مقیاس نانو با تغییر اندازه، شکل و شاخص انکسار مواد منبع نانوذرات کنترل کرد. اکنون، آن‌ها می‌خواهند بدانند که آیا با ایجاد نانوذراتی به شکل هرم بزرگ جیزه می‌توانند کاری کنند که آن‌ها با امواج نور هم به همان شیوه‌ای تعامل کنند که با امواج رادیویی در تعامل هستند؟ یعنی انرژی خود را روی مناطق ویژه‌ای متمرکز می‌کنند. در صورتی که متخصصان این طرح را در ابعاد نانو بازطراحی کنند، شاهد تولید موج جدیدی از سنسورها و سلول‌های خورشیدی کارآمد خواهیم بود. این مقاله در ژورنال فیزیک کاربردی منتشر شده است.