ناسا ۹ شرکت آمریکایی را برای مشارکت در برنامه بازگشت به ماه انتخاب کرد

ناسا روز پنجشنبه اعلام کرد که برای ارسال فرودگرهای رباتیک کوچک به ماه – که نخستین مرحله از برنامه‌ای چندساله در قرار دادن مجدد انسان در تنها قمر زمین محسوب می‌شود – با ۹ شرکت هوافضای آمریکایی همکاری می‌کند. این شرکت‌ها اکنون بخشی از ائتلافی محسوب می‌شوند که می‌توانند برای جذب سرمایه از سوی ناسا با یکدیگر رقابت کنند. هر زمان که ناسا بخواهد محموله‌های کوچکی از وسایل علمی را روی سطح ماه قرار دهد، از بین این شرکت‌ها یکی را برای انجام چنین کاری انتخاب خواهد کرد.

شرکت‌های منتخب ناسا شامل لاکهید مارتین، استروباتیک، مون‌اکسپرس، مستن اسپیس سیستمز، دیپ اسپیس سیستمز، دریپر، فایرفلای ایرواسیپس، اینچئوتیو ماشینز و اوربیت بیاند هستند. اغلب این شرکای جدید ناسا، شرکت‌های هوافضای کوچک و نوظهوری هستند که هنوز هیچ فضاپیمایی را در فضا قرار نداده‌اند. همچنین با نگاه به فهرست این ائتلاف می‌توان به غیبت برخی از شرکت‌های شاخص همچون اسپیس‌ایکس و بلو اوریجین پی برد. این شرکت‌ها در حالی از سوی ناسا انتخاب نشده‌اند که هر دو پیش از این علاقه‌ی خود را به مشارکت در برنامه‌ی بازگشت به ماه نشان داده بودند.

ائتلاف این ۹ شرکت، بخشی از برنامه‌ی جدید ناسا به نامخدمات محموله‌ی تجاری قمری یا به اختصار CLPS است. ناسا در ماه آوریل برای شرکت‌های علاقه‌مند به مشارکت در این برنامه، اطلاعیه‌ای را با پایان دوره‌ی واگذاری در ماه اکتبر منتشر کرد. هدف این سازمان از برنامه‌ی جدیدش، ارسال فضاپیماهای رباتیک و کوچک ساخته‌شده به دست شرکت‌های خصوصی تا اوایل ۲۰۱۹ به سطح ماه است. چنین فرودگرهایی به‌منظور جمع‌آوری داده‌های بیشتر درباره‌ی سطح ماه، باید دست‌کم ۱۰ کیلوگرم وسایل علمی را به همراه خود حمل کنند.

ناسا می‌خواهد درباره‌ی نوع منابع موجود در ماه نظیر یخ‌آب‌های احتمالی روی سطح آن که می‌توانند به‌عنوان سوخت راکت مورد استفاده قرار گیرند یا برای ماموریت‌های انسانی آتی کاربرد داشته باشند، اطلاعات بیشتری به‌دست آورد. با این حال، پژوهش‌های علمی بسیاری وجود دارند که ناسا همچنان امیدوار به انجام آن‌ها روی ماه است. به‌گفته‌ی توماس زوربوچن، مدیر بخش ماموریت‌های علمی ناسا، مطالعه‌ی ترکیب ماه می‌تواند اطلاعات بیشتری را درباره‌ی ساختار منظومه‌ی شمسی در اختیار ما قرار دهد. علاوه‌بر این، سمت پنهان ماه، نقطه‌ای منحصربه‌فرد برای مطالعه‌ی گیتی محسوب می‌شود.

^{عکس یادگاری جیم برایدنستاین، مدیر ناسا (نفر اول سمت چپ) و توماس زوربوچن، مدیر ماموریت‌های علمی ناسا (نفر اول سمت راست) با نمایندگان ۹ شرکت منتخب}

زوربوچن در جریان کنفرانسی که روز پنجشنبه برای اعلام همکاری ناسا با شرکای جدیدش برگزار شد، گفت:

براساس تجربیات من، اکتشافات انسانی و اکتشافات رباتیک می‌توانند دست در دست هم به انجام کار بپردازند و فرصتی را فراهم کنند که تصورش بدون همکاری آ‌ن‌ها با یکدیگر امکان‌پذیر نیست.

با این حال، برنامه‌ی CLPS در نهایت قرار است به‌عنوان قدمی اولیه در هدف بلندمدت ناسا مبنی بر ایجاد حضور پایدار در ماه به‌کار گرفته شود. این هدف به‌کلی از دستورالعمل سیاست‌های فضایی جدید آمریکا نشات می‌گیرد که در دسامبر ۲۰۱۷ به امضای پرزیدنت ترامپ رسید و ناسا براساس آن به ارسال مجدد انسان به سطح ماه ملزم شده است. از آن زمان تاکنون، ناسا برای دستیابی به این هدف، راهبرد پیچیده‌ای را در پیش گرفته است که مستلزم ایجاد یک ایستگاه فضایی جدید و همچنین همکاری با سازمان‌های صنعتی و بین‌المللی برای ابداع فناوری‌های جدید فرودگرها است.

ناسا امید دارد که در طول یک دهه‌ی آینده با هدف ایجاد پایگاهی برای فضانوردان و فضاپیماهایی که به سطح ماه رفت‌وآمد می‌کنند، یک ایستگاه فضایی به نام Gateway در مدار پیرامون ماه بسازد. در عین حال، ناسا قصد دارد در همکاری با شرکت‌های خصوصی، مجموعه‌ای از فرودگرهایی را بسازد که در نهایت مسیر را برای ساخت فضاپیماهایی با توانایی حمل انسان به سطح ماه هموار می‌کنند. هدف ناسا این است که فرودگرهای کوچک و رباتیک ساخته‌شده در برنامه‌ی CLPS به اطلاع‌رسانی درباره‌ی فناوری‌های لازم برای فرودگرهای رباتیک بزرگتر و مدل‌هایی با امکان حمل خدمه‌ی انسانی کمک کنند.

ناسا درباره‌ی علت انتخاب شرکت‌های نام‌برده، جزئیات چندانی ارائه نداد. اما اکنون که این شرکت‌ها به‌عنوان شرکت‌کنندگان نهایی در برنامه‌ی ناسا برگزیده شده‌اند، به توسعه‌ی قابلیت‌های فرودگر خود ادامه خواهند داد تا بتوانند در ارسال محموله به ماه برای ناسا به رقابت بپردازند. این شرکت‌ها از هم‌اکنون برای به‌دست‌آوردن قراردادهایی که به هنگام ترکیب در طول ۱۰ سال آینده ارزشی برابر با ۲.۶ میلیارد دلار خواهند داشت، با یکدیگر رقابت خواهند کرد.

هنگامی که ناسا شرکت‌های مورد نظر خود را برای ارسال محموله به ماه انتخاب کند، آ‌ن‌ها خود مسئول یافتن موشک برای حمل فضاپیماهایشان به فضا خواهند بود. این احتمال وجود دارد که ناسا بتواند با تامین پول اضافی برای شرکت‌ها به توسعه‌ی این فرودگرها کمک کند؛ اما آن‌طور که زوربوچن می‌گوید هنوز توافقی در این رابطه انجام نشده است.

^{تصویر رندری از یک فرودگر ساخت استروباتیک}

برخی از شرکت‌ها در واقع به‌منظور تامین موشک برای سفر به سطح ماه، تیم‌هایی را با دیگر شرکت‌ها تشکیل داده‌اند. برای مثال، دریپر پیش از این همکاری خود را با یک استارتاپ ژاپنی به نام ایسپیس و شرکت‌های جنرال اتمیکز و اسپیس‌فلایت اینداستریز اعلام کرده بود. علاوه‌بر این، مون اکسپرس روز پنجشنبه اعلام کرد که آن‌ها نیز برای ساخت فرودگرهای قمری خود با ۴ شرکت به نام‌های سیرا نوادا کورپوریشن، نانورکز، پاراگون اسپیس دولوپمنت کورپوریشن و اودیسه اسپیس ریسرچ همکاری می‌کنند.

با این حال، ناسا انتظار ندارد که تمام این ۹ شرکت در ساخت فضاپیمای قابل اعتمادی که بتواند به‌خوبی بر سطح ماه فرود بیاید، به موفقیت دست پیدا کنند. جیم برایدنستاین، مدیر ناسا گفت:

ما می‌خواهیم که تمام آن‌ها به موفقیت برسند؛ [اما] تضمینی در این رابطه وجود ندارد. زیرا آنچه آن‌ها انجام می‌دهند، برخلاف هر آن چیزی است که تاکنون انجام داده‌ایم.

با این حال، مدیر ناسا اشاره کرد که حتی یک فرود ناموفق روی ماه نیز از اهمیت برخوردار خواهد بود. وی در این‌باره گفت:

هدف ما این است که تا آنجایی که می‌توانیم، یاد بگیریم و به توسعه‌ی این صنعت نوظهور در ایالات متحده کمک کنیم.