موشک جدید بلو اورجین و اعلام نخستین توافق آن برای ارسال محموله به فضا

کمپانی تحقیق و توسعه‌ی فضایی بلو اوریجین، به‌تازگی از پیشرانه‌ی BE-4 رونمایی کرده است. این پیشرانه در راکت نیوگلن به کار خواهد رفت و چند روز پیش، جف بزوس، مدیر عامل این کمپانی، هنگام معرفی مشتری این شرکت، یک انیمیشن در مورد نحوه‌ی عملکرد و پرواز آن به نمایش گذاشت. فضاپیمای جدید بلو اوریجین قابلیت حمل بار ۵۰ تنی تا مدارهای پایین زمین یا حمل ۱۴ تن بار به مدار ۳۶ هزار پایی (حدود ۱۲ هزار کیلومتر) که ماهواره‌ی قرار داده‌شده در این مدار، بالای یک نقطه‌ی ثابت از زمین می‌چرخد، دارد و همچنین بخش اول فضاپیما می‌تواند روی یک شناور متحرک فرود آید. این قابلیت البته با آن چیزی که موشک فالکون ۹ کمپانی اسپیس‌ایکس می‌تواند انجام دهد، کاملا مشابه است. تاکنون بلو اوریجین چندین بار توانسته است مرحله‌ی اول موشک نیوشپرد را روی زمین فرود آورد، البته این سیستم پرتابی برخلاف فالکون ۹ یک موشک مداری نیست.

در رویداد Satellite 2017 در واشینگتن دی‌سی، جف بزوس، اولین مشتری سیستم پرتاب نیوگلن را معرفی کرد. یوتل‌ست، شرکت تأمین‌کننده‌ی ارتباطات موبایل و شبکه‌های تلویزیونی که در فرانسه مستقر است، اولین مشتری بلو اوریجین خواهد بود که این کمپانی ماهواره‌ی آن را در مدار ثابت زمین قرار می‌دهد. طبق بیانیه‌ی مطبوعاتی یوتل‌ست، قرار است ماهواره‌ی این شرکت در بازه‌ی زمانی بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ پرتاب شود.

بزوس تأکید می‌کند که هدف کلی شرکت، کاهش هزینه‌ی پرتا‌ب‌های فضایی از طریق افزایش قابلیت استفاده‌ی مجدد از تجهیزات است؛ درست مانند سیاستی که کمپانی اسپیس ایکس در پیش گرفته است. سیستم پرتابی New Glenn در دو نسخه تولید می‌شود. مدلی که در انیمیشن یادشده دیده می‌شود، یک وسیله‌ی نقلیه‌ی دومرحله‌ای است که در آن از چندین پیشرانه‌ی BE-4 استفاده می‌شود؛ اما نسخه‌ی قوی‌تر این سیستم، متشکل از سه مرحله و هدف از ساخت آن، رساندن محموله‌ی Blue Moon به ماه و فرود روی آن است. البته هیچ‌کدام از این نمونه‌ها تا قبل از سال ۲۰۲۰۰ پرتاب نخواهند شد.

ابزاری برای رنگی کردن عکس‌های قدیمی بدون نیاز به فتوشاپ
مشاهده

فرآیند پرتاب، پرواز و فرود نشان داده در انیمیشن، به‌خصوص قسمت مربوط به فرود موشک روی شناور، بسیار شبیه فرآیند موشک‌های SpaceX است؛ اما نکته‌ی جالب این است که Blue Origin اولین شرکتی به شمار می‌رود که به فرود موشک‌های دارای قابلیت استفاده‌ی مجدد – البته در مقیاس کوچک‌تر – دست زد. همچنین بین سیستم‌های پرتابی دو کمپانی تفاوت‌های عمده‌ای دیده می‌شود که بارزترین آن، سطوح کنترل آیرودینامیک استفاده‌شده در مرحله‌ی اول نیوگلن است که به گفته‌ی کارشناسان، نیاز به استفاده از اشتعال کاهنده‌ی شتاب را از بین می‌برد.