کشف منظومه‌ای از سیاره ‌های زمین سان توسط ناسا و امکان یافت حیات فرازمینی

کشف منظومه‌ای از سیاره ‌های زمین سان توسط ناسا و امکان یافت حیات فرازمینی

آژانس فضایی ناسا در جریان یک کنفرانس خبری که امشب ساعت ۲۱:۳۰ به وقت تهران برگزار شد؛ اعلام کرد که پژوهشگران این آژانس با استفاده از تلسکوپ فضایی Spitzer Space، موفق به شناسایی هفت سیاره‌ی جدید در ابعاد زمین و در فاصله‌ی ۴۰ سال نوری از آن شده‌اند. علاوه‌ بر این طبق اعلام ناسا، سه نمونه‌ از این سیاره‌ها در ناحیه‌ی Goldilocks قرار دارند، به این مفهوم که احتمال سکونت‌پذیری آن‌ها وجود دارد.

این نخستین باری است که ستاره‌شناسان موفق به کشف یک سیستم ستاره‌ای با هفت سیاره شده‌اند که تمام سیارات آن ابعادی مشابه زمین دارند. علاوه‌بر این ناسا اعلام کرده است احتمال آن وجود دارد که با شرایط اتمسفری مناسب، تمام این سیاره‌ها دارای آب به فرم مایع روی سطح خود باشند؛ البته احتمال وجود این حالت، در سه سیاره‌ای که داخل ناحیه‌ی Goldilocks قرار دارند، بیشتر از چهار سیاره‌ی دیگر است.

توماس زوربوکن، یکی از اعضای هیئت‌مدیره‌ی مأموریت علمی ناسا در جریان این کنفرانس خبری گفت:

این اکتشاف می‌تواند یکی از قطعات کلیدی پازل شناسایی محیط‌های سکونت‌پذیر باشد؛ مکان‌هایی که می‌توانند موجب حیات شوند.

این گروه از سیاره‌ها که ناسا با نام Trappist-1 از آن‌ها یاد می‌کند، در سیستم Aquarius جای گرفته است؛ سیستمی که در فاصله‌ی ۳۸۰ تریلیون کیلومتری از سیستم ستاره‌ای ما قرار دارد. تصور می‌شود که تمام این هفت سیاره، به جای آنکه همانند مشتری گازی یا همانند سرس یخی باشند، همانند زمین، در دسته‌ی سیاره‌های خاکی قرار دارند.

تمام این سیاره‌ها، روی مدارهای خود به دور ستاره‌ی کوتوله‌ای می‌گردند که کوچک‌تر و کم‌فروغ‌تر از خورشید ما است. فاصله‌ی مدار این سیاره‌ها به ستاره‌شان، کمتر از فاصله‌ی عطارد به خورشید است. نزدیک‌ترین سیاره‌ها به ستاره‌ی این سیستم، مدار خود را به ترتیب در ۱.۵ و ۲.۴ روز تکمیل می‌کنند، این در حالی است که سیاره‌ی ششم، مدار خود را طی ۱۲ روز زمینی به اتمام می‌رساند. مدار بیرونی‌ترین سیاره، به‌طور کامل مشاهده نشده است؛ اما پیش‌بینی می‌شود که گردش این سیاره حدود ۲۰ روز به طول بینجامد.

مدارهای این سیاره‌ها به‌قدری نزدیک به هم است که اگر روی یکی از آن‌ها بایستیم، احتمالا خواص مبتنی بر زمین‌شناسی همسایه‌های آن‌ را خواهیم دید. خوشبختانه ستاره‌ی مجموعه‌ی Trappist ضعیف است؛ بنابراین با وجود مجاورت این سیاره‌ها، هنوز هم شانس خوبی برای وجود آب به فرم مایع روی سطح آن‌ها وجود دارد.

نیکول لوئیز، یکی از پژوهشگرهای ارشد، مطالعه‌ی هابل و از ستاره‌شناسان تلسکوپ فضایی موسسه‌ی علوم، طی بیانیه‌ای می‌گوید:

سیستم TRAPPIST-1 یکی از بهترین فرصت‌های دهه‌ی آتی را برای مطالعه‌ی اتمسفر سیاره‌هایی به ارمغان می‌آورد که ابعادی مشابه زمین دارند.

نام سیستم Trappist از نام تلسکوپ TRAPPIST یا «Transiting Planets and Planetesimals Small Telescope» در شیلی گرفته شده است. پژوهشگران مسئول این تلسکوپ در اصل سه سیاره از این سیستم را در ماه مه سال گذشته شناسایی و وجود آن‌ها را اعلام کردند. پژوهشگران مسئول تلسکوپ Spitzer ناسا به کمک پژوهشگران مسئول چند تلسکوپ زمینی دیگر، وجود دو نمونه از این سیاره‌ها را تایید و در ادامه‌، پنج سیاره‌ی دیگر را کشف کردند.

این خبر در برهه‌ای هیجان‌انگیز از جست‌و‌جو برای سیاره‌هایی منتشر شد که فراتر از منظومه‌ی شمسی ما قرار دارند. از ابتدای سال جاری میلادی، پژوهشگران موفق به تشخیص وجود آب روی سیاره‌ای شدند که در فاصله‌ی ۵۰ سال نوری از ما قرار دارد، تصویرساز سیاره‌های فراخورشیدی رصدخانه‌ی کِک فعال شد و تیمی از پژوهشگران از دانشگاه‌های بزرگ دنیا، مجموعه‌ای از داده‌های سودمند حاصل از مشاهدات تصویرساز HiRES رصدخانه‌ی کِک با قدمتی بیش از دو دهه را منتشر کردند. این می‌تواند شروع کار باشد. هفته‌ی گذشته ناسا، فرایند جمع‌سپاری را با هدف کمک‌ گرفتن از شهروندان جهت جست‌وجوی سیاره‌های فراخورشیدی آغاز کرد.