شانس پیدا کردن حیات در سیاره های دیگر چقدر است؟

شانس پیدا کردن حیات در سیاره های دیگر چقدر است؟

آیا باید در سیاه‌اری دیگر به دنیا می‌آمدیم؟ آیا در زمان درستی پا به جهان گذاشته‌ایم؟ در دنیای اطراف ما چه می‌گذرد؟ مقاله زیر به شما در شناخت دیگر سیاره‌ها و احتمال وجود حیات در آنها کمک خواهد کرد.

آیا ما از زمانمان جلوتر هستیم؟

بعید نیست در آینده زندگی پیرامون ستاره‌های کوچک قرمز رنگ توسعه یابد. جهان شامل ۱۰۰ میلیارد کهکشان است و اگر بخواهیم برای آنها جشن تولد بگیریم حدودا ۱۳.۸ میلیارد شمع باید فوت شود. زمین تنها ۴.۵ میلیارد از آن سالها را گذرانده در حالیکه به نظر می‌رسد شانس مدل‌های زندگی بسیار قدیمی‌تری نسبت به زندگی ما در جایی از آن وجود دارد. طبق تحقیق جدیدی که از مرکز فیزیک نجومی هاروارد-اسمیتسونین انجام شده، از نظر کهکشانی احتمال این هست که ما قبل از زمان خود به زمین آمده‌ایم.

رییس مرکز هاروارد-اسمیتسونین فیزیک نجومی می‌گوید:« اگر بپرسید احتمال پیدایش حیات چه زمانی بیشتر است؟ ممکن است ساده انگاری کرده و بگویید الان. اما ما متوجه شدیم که شانس رشد حیات در آینده دور بیشتر است.»

Loeb و تیمش احتمال رشد «زندگی را به آنگونه که ما می‌شناسیم» بین دو بازه زمانی مشخص کردند. این بازه از ۳۰ میلیون سال بعد از انفجار بزرگ‌ (بیگ بنگ) یعنی زمانی که زندگی با کاشته شدن بذر کهکشان‌ها توسط عناصری مانند کربن و اکسیژن  محقق شد؛ شروع شده تا ۱۰ تریلیون سال بعد یعنی زمانی که دانشمندان معتقدند آخرین ستاره ها کم سو شده و زندگی خواهد مرد.

دانشمندان فاکتور طول عمر ستاره‌ها که بیشترین ارتباط با زندگی دارد را بررسی کرده‌اند. طبق آن هرچه جرم یک ستاره بیشتر باشد، طول عمر و احتمال نمو زندگی آن نیز کمتر است. در مقابل ستاره‌های کوچک‌‌تر چون سوخت هسته‌ای را آرام تر می‌سوزانند تریلیون‌ها سال می‌درخشند و فرصت تکامل زندگی آن‌ها بیشتر است.

تیم تحقیقاتی پس از مقایسه اندازه ستاره‌ها نسبت به احتمال گسترش زندگی آنها در اطراف سیاره‌های قابل سکونت، متوجه شدند که به احتمال زیاد در آینده حیات در ستاره‌های کوچک قرمز کوچکتر ممکن خواهد شد. با افزایش تعداد ستاره‌ها در آینده پتانسیل رشد حیات نیز بیشتر خواهد شد( می‌توان گفت شانس حیات ۱۰۰۰ برابر بیشتر از اکنون خواهد شد).

Loeb می گوید:« اگر بپرسید چرا ما در آینده در کنار ستاره‌ای که جرم کمی دارد زندگی نمی‌کنیم؟ می گویم: یک احتمال این است که ما هنوز به آن بلوغ نرسیده‌ایم. احتمال دیگر این است که محیط پیرامون یک ستاره‌ی کم-جرم برای حیات خطرناک است.»

این خطرات شامل اشعه ماورابنفش و زبانه‌های شدید آن در ابتدای زندگی آنهاست که می‌تواند جو هر سیاره‌ی موجود در ناحیه مسکونی آنها را بخار کند.

در نتیجه تحقیقی که توسط ناسا و موسسه‌ی علمی تلسکوپ فضایی صورت گرفته، نشان داده شده که اکثر سیاره‌های مانند زمین که پتانسیل رشد حیات را دارند هنوز به وجود نیامده‌اند. موضوع این است که ما خیلی زود شروع به گشتن کرده ایم.

تعداد سیاره‌های خورشیدی زیادی که قابل سکونت بوده و به سرعت در حال کشف شدن هستند و نیز جستجوی مداوم برای یافتن سیاره‌های مسکونی پیرامون ستاره‌های کوچک قرمز، می‌تواند به روشن شدن جواب اینکه آیا زندگی روی زمین از نظر کیهانی به تکامل رسیده یا خیر، کمک کند.

Loeb که رییس کمیته‌ی مشورتی «در جست جوی ابتکاری Breakthrough Starshot» است بر این اعتقاد است که اشکال بدوی حیات در پیرامون ستاره‌های دیگر وجود دارد. او می گوید:« من اعتقادی به زندگی هوشمند ندارم اما معتقدم باید به دنبال آن بگردیم.»