ناسا سیستم رانندگی خودران تسلا را ایده بدی می داند

خبر فوت راننده‌ی سانحه‌ی مرگبار رانندگی خودروی مدل اس تسلا که از سیستم خودران این شرکت موسوم به اتوپایلوت استفاده می‌کرد، سبب زیر سوال رفتن شدید عملکرد این تکنولوژی شده است. کارشناسان در حال بررسی این موضوع بودند که این تصادف حاصل خطای راننده، سیستم کمکی خودکار یا هر دو است. اکنون یک شرکت با تجربه‌ همچون ناسا وارد بحث شده است. به نوشته Scientific American، ناسا دهه ها بر روی تاثیرات روانی اتوماسیون مطالعه کرده است که می تواند به سیستم تسلا کمک کند. استفان کاسنر پژوهشگر روانشناسی بخش تلفیق سیستم های انسانی ناسا معتقد است، خودرو در سال ۲۰۱۷ همانند هواپیما در سال ۱۹۸۳ است! برای عموم مردم، واژه‌ی اتوپایلوت همانند سیستمی مشابه هدایت خودکار هواپیما است در حالی که سیستم تسلا دارای محدودیت‌های زیادی است.

سیستم رانندگی خودران اتوپایلوت تسلا

سیستم اتوپایلوت تسلا بیشتر از این که یک سیستم نیمه خودکار واقعی باشد، شبیه به مجموعه‌ای از سیستم‌های کمک‌راننده ارائه شده توسط دیگر خودرو سازها است. حتی اگر سیستم اتوپایلوت تسلا دارای ظرفیت بالایی باشد، ناسا بر اختلافات حیاتی بین عملکرد خودرو و هواپیما که شرایط را بیشتر پر مخاطره می‌کند، تاکید می‌کند. عملکرد سیستم اتوپایلوت طوری است که موقتا انسان را از حلقه‌ی کنترلی سیستم خارج می‌کند و زمان بازگشت انسان به حلقه کنترلی نمی‌تواند به صورت آنی و بالافاصله اتفاق بیفتد. خلبان هواپیمای در حال پرواز در آسمان، زمان بیشتری برای بازگشت به حلقه‌ی کنترلی دارد. درحالی که این زمان برای خودرو یک ثانیه یا کمتر از آن است تا راننده در زمان اضطراری هدایت خودرو را در دست بگیرد. ناسا دریافته است انسان در توجه کردن به عملکرد سیستمی که به صورت خودکار کار می‌کند، دچار مشکل است. برای انسان بسیار سخت است که پروسه‌ی تکراری را برای مدت زیادی تحت نظر بگیرد، که این پدیده کاهش هوشیاری (vigilance decrement) نام دارد. به عبارت دیگر هر چه سیستم بیشتر خودکار می‌شود، انسان علاقه‌ی بیشتری دارد تا به سوی آن خودکاری بیشتر (در واقع راحتی خود) حرکت کند.

فرسایش مصنوعی‌ سنگ‌ها دی اکسید کربن اتمسفر را کاهش می‌دهد
مشاهده

تسلا مدل اس

احتمال دارد در خودروهای خودران، از آنجایی که با مشتریان به صورت ضمنی یا صریح همراه است، به آن‌ها اجازه دهد در جاده زمان خود را بر روی کارهای دیگری متمرکز کنند. به نظر می‌رسد تسلا می‌خواهد از این سیستم اتوپایلوت به عنوان اساس خودروهای تمام خودران آینده‌ی خود بهره ببرد؛ ولی هنوز فاصله‌ی بسیار زیادی بین این دو تکنولوژی وجود دارد! همچنین سیستم‌های خودرانی که در شرایط خاصی عملکرد خاصی را دارند، همانند سیستم‌هایی نیست که دارای انعطاف‌پذیری و سیستم تصمیم‌گیری فرآیند انسانی دارند. از آنجا که هنگام ارائه‌ی اتوپایلوت، تسلا اشاره کرده که این یک سیستم “عمومی بتا” (public beta) است، نشان می‌دهد که این سیستم در حال تست و توسعه قرار دارد. این پیام تسلا در پی تصادف مرگبار به صورت مکرر تکرار شده است. اما باید این را اعتراف کنیم که اگر تجربه ناسا در خودکارسازی پیامدی نداشت، شاید گسترش چنین تکنولوژی برای خودرو معقول نبود. اگر طبیعت انسان قادر به مدیرت ابهامات در زمینه خودروهای نیمه خودران نباشد، قضاوت در زمینه‌ی ارزیابی ریسک و سود رویکرد تدریجی استفاده شده، مشکل‌تر می‌شود.