اولین پرواز هواپیمای خورشیدی به دور دنیا

اولین پرواز هواپیمای خورشیدی به دور دنیا

برتراند سرنشین اولین بالنی بود که دور دنیا را در سال ۱۹۹۹ بدون توقف دور زد و در سال۲۰۰۳ با همکاری بورشبرگ که مهندس و خلبان جت های جنگی است، تیمی هشتاد نفره متشکل از مهندسان و تکنسین های فنی را تشکیل داد؛ وی بعد از دوازده سال موفق به ساختن به روزترین هواپیمای خورشیدی بانام تجاری solar impulse شد.

بورشبرگ برای اولین بار در دنیا با Solar Impulse 1 پرواز مداوم ۲۶ ساعته را تجربه کرده است؛ ولی پرواز دور دنیا با Solar Impulse 2 دومین تلاش آنها خواهد بود. انرژی این هواپیما را باتری قدرتمند یونی-لیتیومی با قدرت ۱۴۰۰ پوند پشتیبانی می کند و در کنار آن موتور بهبود یافته‌ی ۱۷٫۵ اسب بخار و چرخش بال با راندمان ۹۴ درصدی، پرنده‌ای قدرتمند از آن ساخته است.

کابین هواپیما به دلیل افت فشار و دمای پایین ایده‌آل و راحت نیست؛ به همین علت بورشبرگ و پیکارد در ارتفاع‌های بالا از کپسول اکسیژن استفاده خواهند کرد و مجبورند نوسانات دمایی بین منفی۴ تا ۸۴درجه‌ی فارنهایت را تحمل کنند؛ البته به جز دست و پا که گر‌مکن‌های مخصوصی برای آنها تعبیه شده است.

این دو خواب درست و حسابی نیز ندارند و به دلیل اینکه هر خلبان در یک کابین کوچک ۱۰۶ فوت مکعبی قرار می‌گیرد، در طول یک شبانه روز تنها می تواند بیست و شش دقیقه چرت کوتاه بزنند که البته برای خواب، هر دو آموزش‌های لازم در مراقبت و خود هیپنوتزمی برای ورود سریع به خواب عمیق و بیدار شدن آنی با یک هشدار را دیده‌اند.

طبق محاسبات بیشترین مسافت پروازی از بالای اقیانوس آرام به مدت یک هفته خواهد بود و منصفانه نیست که به خاطر استراحت وحمام، پرنده متوقف شود؛ البته صندلی خلبان برای چرت کوتاه و برخی ورزش‌های فیزیکی خم می‌شود و با کنار زدن قسمت بالشتی به عنوان توالت عمل می‌کند.

در طول روز هواپیما با شارژکامل باتری تا ارتفاع ۲۸۰۰۰ پا پرواز می کند و چون دراین ارتفاع بالا چگالی هوا و نیروی دراگ پایین‌تر است، بنابراین به راحتی سرعت خود را افزایش می دهد و به سرعت حداکثری هشتاد و شش مایل در ساعت می‌رساند. طراحی هواپیما به گونه‌ای است که بتواند در شب با استفاده از گرانش و با حالت بی موتوری به تدریج به ارتفاع پایین ۵۰۰۰ پا رسیده و با استفاده از انرژی خورشیدی ذخیره شده در روز، به مسیر خود ادامه دهد.

پروازهواپیما در شرایط آب هوایی نامناسب و متلاطم غیر ممکن است؛ به این جهت دو خلبان آموزش‌ها و تمرینات لازم برای پریدن با چتر نجات روی زمین و دریا را انجام داده‌اند. البته به نظر خلبان بورشبرگ، علاوه بر شرایط آب و هوایی، در صورت کمبود اکسیژن، نبود انرژی کافی برای پرواز در شب و کار نکردن کنترل اتوماتیک خلبان، مجبورند به وسط اقیانوس بپرند.

با این همه، به عقیده پیکارت پرواز هواپیماهای خورشیدی برای تجارت در آینده‌ی نزدیک بعید به نظر می رسد؛ ولی وی به این باور است که جایگزینی تکنولوژی فعلی با سیستم‌های قدیمی می‌تواند نیمی از مصرف انرژی جهان را کاهش دهد.

بورشبرگ و پیکارد امیدوارند با این پرواز کسب وکار های بیشتری را به استفاده از انرژی‌های پاک ترغیب کنند و در این راستا برخی از شرکت‌های فعال برای جایگزینی هواپیماهای ارزان بدون سرنشین به جای ماهواره به منظور ارسال خدمات مخابراتی به کشورهای در حال توسعه ابراز تمایل کرده‌اند.