پرتاب‌گر Vulcan، رقیب فالکون‌های اسپیس‌ ایکس در بازگشت به زمین برای استفاده‌ی مجدد

کمپانی ULA در جریان برگزاری سی و یکمین سمپوزیوم فضایی از طرح خود پرده برداشت. نام این پرتاب‌گر با رای بیش از یک میلیون نفر انتخاب شده است. براساس اطلاعات ارائه شده توسط ULA، با استفاده از پرتاب‌گر این کمپانی می‌توان انواع محموله‌هایی را که باید به فضا انتقال پیدا کنند در لایه‌های پایین یا بالایی جو زمین با هزینه‌ی بسیار کمتری قرار داد.

ULA در قلب پرتاب‌گر خود از وجود سیستم هوشمند بازگشت بهره می‌برد. برخلاف فالکون‌های اسپیس‌ایکس که برای بازگشت به زمین در حالت اولیه‌ و بصورت یک تکه طراحی شده‌اند، فناوری مورد استفاده توسط ULA، تنها شامل بازگشت موتور اصلی راکت است که می‌توان از آن برای چندبار در بدنه‌ی راکت‌های دیگر استفاده کرد. در این پرتاب‌گر از موتور BE-4 سوخت متان و اکسیژن مایع استفاده می‌شود که قدرت پیش برنده‌ی 500٫000 کیلوگرمی را تولید می‌کند. موتور BE-4 توسط کمپانی Blue Origin توسعه یافته و این کمپانی درصدد جایگزینی با موتور روسی RD-180 است.

مرحله‌ی پرتاب این راکت با سایر نمونه‌ها هیچ تفاوتی ندارد، اما پس از جدا شدن محموله‌ی در حال حمل و قرار گرفتن آن در نقطه‌ی مورد نظر، پیشرانه‌ی مرحله‌ی اول جدا شده و به جو زمین باز می‌گردد. پوشش ضد حریق این موتور مانع آتش گرفتن موتور شده و سپس چترنجاتی باز می‌شود که ماژول مورد نظر به آرامی پایین می‌آید تا اینکه یک دستگاه شنوک (هلیکوپترهایی با دو ملخ در جلو و عقب) آن را با استفاده از قلابی گرفته و به زمین باز می‌گرداند. از این پیشرانه می‌توان در راکت‌های وولکان دیگری استفاده کرد. براساس اطلاعات ارائه شده توسط ULA، با استفاده از این روش تقریبا بیش از نود درصد از هزینه‌ی نیروی محرکه صرفه‌جویی می‌شود.

کمپانی ULA تکنولوژی ارسال و استفاده از راکت‌های وولکان را از انقلابی‌ترین روش‌هایی می‌خواند که تغییرات بزرگی را در زمینه‌ی اکتشافات فضایی ایجاد خواهد کرد.

نظر شما در این خصوص چیست؟ شاید رقابت در راستای تکمیل فناوری‌های مربوط به راکت‌های چند بار مصرف، این حوزه را سریع‌تر از پیش به سرمنزل مقصود برساند و بتوان استفاده‌ی تجاری از این محصولات را هرچه زودتر آغاز کرد.