ناسا با آزمایش فناوری EM Drive، درصدد تبدیل سفرهای فضایی به امری معمول است

براساس گزارش‌های منتشر شده، ناسا آزمایش‌هایی جدیدی را در مورد فناوری‌های جدید در خصوص انجام سفرهای فضایی انجام داده که بشر را قادر می‌کند تا در سرعت‌های بسیار بالا به گشت و گذار در فضای لایتناهی بپردازد. فناوری جدید ناسا مبتنی بر الکترومغناطیس است که به اختصار EM Drive خوانده می‌شود.

تشریح فناوری جدید مورد استفاده توسط ناسا تا حدودی سخت و پیچیده است، اما به بیان ساده‌تر می‌توان گفت که ناسا با استفاده از EM Drive درصدد تبدیل انرژی الکتریکی به نیروی پرتابی است که در این فرآیند خبری از موتورهای معمول مورد استفاده برای ایجاد نیروی پرتابی در موشک‌هایی که تاکنون برای سفر به استفاده شده، نیست. البته باید به این موضوع اشاره کرد که این فناوری تا حدودی با قانون اندازه‌ی بقای حرکت سازگار نیست. براساس قانون بقای اندازه‌ی حرکت نیوتن، تکانه تنها تحت تاثیر نیروهایی که در قوانین حرکت نیوتن از آن‌ها اسم برده شده، قادر به تغییر است و از این‌رو است که سوخت و فرآیند مورد استفاده در موشک‌های معمول به میان می‌آید.

دانشمندان بریتانیایی، آمریکایی و چینی در 15 سال اخیر بارها قابلیت‌‌های فناوری EM Drive را نمایش داده‌اند، اما همانطور که در سطرهای بالا نیز اشاره کردیم، این فناوری در تناقض کامل با قوانین فیزیک کلاسیک قرار دارد. ناسا با ایجاد شرایطی که در خارج از جو زمین حاکم است، این فناوری را مورد آزمایش قرار داده و از این‌رو به نظر می‌رسد این فناوری و پیاده‌سازی آن به واقعیت نزدیک‌تر شده است.

در صورتی که این فناوری در آینده بصورت عملی مورد استفاده قرار گیرد و شاهد استفاده از آن در فضاپیماهای آینده باشیم، در اینصورت هزینه‌ی سفرهای فضایی بسیار کمتر شده و سرعت انجام این سفرها نیز بسیار افزایش خواهد یافت، بطوریکه حتی برخی از دانشمندان احتمال نزدیک شدن به سرعت نور را نیز مطرح کرده‌اند. در صورتی که چنین امری به واقعیت نزدیک شود، درنتیجه سفر در منظومه‌ی شمسی به امری بسیار سهل و ساده تبدیل خواهد شد.

با تصور عملی شدن استفاده از این فناوری، سفر به کره‌ی ماه کمتر از 4 ساعت به طول خواهد انجامید و دانشمندان قادر خواهند بود تا سفرهای فضایی خود به سوی ستاره‌ی آلفا قنطورس (نزدیک‌ترین ستاره به منظومه‌ی شمسی است که می‌توان آن را با چشم غیرمسلح نیز در آسمان شب دید) را در کمتر از نیم قرن انجام دهند. براساس اطلاعات منتشر شده این فناوری د ر حال حاضر در تگزاس و مرکز فضایی جانسون مورد آزمایش قرار می‌گیرد.

هرچند ناسا در این خصوص اظهار نظری نکرده، اما Paul March، مهندسی که در حال آزمایش این طرح در مرکز فضایی جانسون ناسا است، در این خصوص این چنین اظهار نظر کرده است:

کار من در آزمایشگاه Eagleworks (آزمایشگاهی در مرکز فضایی جانسون که EM drive در آن آزمایش می‌شود) ادامه‌‌ی مفهومی است که از اولین روزهای ارسال انسان به کره‌ی ماه، از جمله‌ی مشکلات اصلی برنامه‌های فضایی بوده و آن چیزی نیست جز استفاده از یک فناوری کم خرج و قدرتمند برای ارسال فضاپیما به خارج از جو زمین. در صورت دست یافتن به این فناوری می‌توان دیگر موشک‌های معمول مورد استفاده در کنار گذاشت و علاوه بر صفحه‌ی جویی در هزینه‌ها، سرعت کاوش‌های فضایی را بالا برد.

این فناوری هنوز راه‌درازی تا تبدیل شدن به یک محصول تجاری قابل استفاده دارد و باید آزمایش‌های بسیاری روی آن صورت پذیرد. نیاز به استفادهاز انرژی بالا الکتریکی، لزوم توسعه‌ی رآکتورهای اتمی را برای این فضاپیماها ضروری می‌کند که این مساله خود یکی از چالش‌های اصلی در ساخت چنین فضاپیمایی است. البته استفاده از رآکتورهای هسته‌ای برای سفرهای طولانی مدت اجباری است، چراکه گمانه‌زنی‌ها حاکی از این مساله است که با استفاده از چنین فضاپیمایی می‌توان 2 تا 6 سرنشین را به‌ همراه بار در کمتر از 4 ساعت راهی کره‌ی ماه کرد و در همین زمان نیز به کره‌ی زمین بازگردادند. چنین فضای پیمایی قادر است با در اختیار داشتن اکسیژن و هیدروژن لازم، از طریق سلول‌های سوختی چنین سفری را انجام دهد.

نظر شما در این خصوص چیست؟