بستن
0 محصول
مشاهده سبد خرید
صفی‌پور: من از قیمت ۲۰۰هزار تومانی خبر نداشتم
وثوق رضایی
1397-07-10
صفی‌پور: من از قیمت ۲۰۰هزار تومانی خبر نداشتم
مدیرعامل بنیاد رودکی درباره قیمت بلیت نمایش «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» مدعی است در قرارداد گفته شده بود حداکثر قیمت ۱۴۰هزار تومان است و او از فروش ۲۰۰هزار تومانی خبر نداشته است.
چند روزی است بر سر قیمت‌گذاری بلیت‌های یک نمایش در حوزه تئاتر به یک اعتراض بدل شده است، اعتراضی که اساس آن بر بی‌عدالتی پایه‌ریزی شده است. تالار وحدت که در گران‌ترین حالت خود برای یک تئاتر، بلیت 100هزار تومانی به مردم عرضه کرده بود، ناگهان با قیمت 200هزار تومانی به فروش می‌رسد. چندی پیش نیز حمیدرضا نعیمی زمانی‌که اقدام به فروش بلیت 125هزار تومانی برای نمایش «ریچارد» کرد، مورد اعتراض بخشی از جامعه تئاتری قرار گرفت. نعیمی در گفتگو گفته بود حجم کار و سرمایه صرف شده برای نمایش می‌طلبد نمایش با بلیت گران‌تر عرضه شود. هر چندنعیمی در یک عقب‌نشینی قیمت بلیت را به 95هزار تومان کاهش داد.
کاهش دادن بلیت در تالار وحدت مسبوق به سابقه است. سال گذشته نیز حسین پارسایی قصد داشت برای نمایش «اولیورتوئیست» از بلیت‌های 120هزار تومانی استفاده کند که با مخالفت صفی‌پور مواجه شد. اگرچه صفی‌پور برای کاهش قیمت بلیت سوبسید‌های عجیبی به حسین پارسایی می‌دهد، از دادن سالن تمرین رایگان در مجموعه وحدت تا تعمیر اتاق‌های پشت‌صحنه و رنگ‌آمیزی آنها. اتفاقی که برای شخصیت بزرگی چون علی رفیعی در این ابعاد رخ نمی‌دهد.
اتفاقات رخ داده پیرامون نمایش «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» همایون غنی‌زاده اما شدیدتر از موارد فوق بود. وضعیت اقتصادی ناشی از رفتارهای بی‌ثبات بازار و کاهش قدرت خرید مردم، با قیمت 200هزار تومانی بلیت رسانه و جامعه تئاتری را تحریک کرد که چرا در یک سرمایه ملی (تالار وحدت) می‌بایست چنین رویه‌ای صورت گیرد. هرچند گروه معتقد بود قیمت بلیت براساس هزینه صرف شده برای نمایش است؛ اما بحث بر سر دستمزدهای نجومی برخی بازیگران ناگهان مطرح می‌شود. دستمزدهایی که گویا پس از یک سال از اجرا نمایش، چند برابر شده است. با این حال صفی‌پور که از قیمت بلیت آگاه بوده – چرا که قرارداد نمایش منعقد شده بود – ناگهان تحت فشار رسانه‌ها گروه را مجاب به تغییر بلیت می‌کند. تغییری که چندان با رضایت گروه صورت نگرفته است.
صفی‌پور، مدیرعامل بنیاد رودکی روز گذشته در شبکه رادیو تهران درباره اتفاقات رخ داده در تالار وحدت درباره تغییر قیمت نمایش «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» در کف سالن و عدم تغییر در بالکن‌ها توضیحاتی می‌دهد.
او ابتدا در مصاحبه خود عذرخواهی کرد و گفت «باید زودتر اقدام می‌کردیم که کار بدین جا نرسد.»
او گفته برای اجرای یک نمایش در تالار وحدت روی صحنه رود، عوامل مؤثری در هزینه‌کرد یک نمایش وجود دارد. او اولین عامل را اجاره‌بهای سالن برشمرده است و دومین عامل را عوامل اجرایی یک نمایش. وی گفته «این هزینه‌ها برای هر نمایشی متفاوت است، همانند یک فیلم سینمایی که تهیه می‌شود و در سینما اکران می‌شود.»
البته آقای صفی‌پور به این نکته توجه نمی‌کند که فیلم‌های ساخته شده با بودجه‌های متفاوت، با قیمت بلیت‌های یکسان اکران می‌شوند. با این وجود او ادامه داد «تفاوت میان نمایش و فیلم آن است که فیلم در سراسر کشور اکران می‌شود و نمایش صرفاً برای اجرا در یک سالن و تعداد مشخص از صندلی و درآمد مشخص اجرا می‌شود. بدین جهت تالار وحدت با بیش از 700 صندلی اجراهای پرهزینه‌ای را میزبانی می‌کند. لذا به طور طبیعی قیمت بلیت در این سال‌ها در تالار وحدت از سالن‌های دیگر گران‌تر بوده است.»
او در پاسخ به گفته مجری برنامه که تالار وحدت واجد بودجه دولتی است و نمایش روی صحنه رفته بازاجرای یک نمایش از سال گذشته است، گفت «تالار وحدت کاملاً دولتی نیست؛ بلکه بنیاد رودکی نهاد عمومی غیردولتی است! از دولت ما کمک دریافت می‌کنیم. به همین جهت هزینه اجاره سالن پایین‌تر از سالن‌های دیگر است! متأسفانه ما در کشورمان شرایط برای حفظ دکور یک نمایش نداریم. خیلی از کارها تولید می‌شود برای یک بار اجرا.»
این گفته صفی‌پور با واکنش غزل نهانی، مجری رادیو تهران مواجه می‌شود که عوامل نمایش «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» بارها در صفحات مجازی و مصاحبه‌های خود از اجرای مجدد نمایش بلافاصله پس از پایان نمایش سخن به میان آورده بودند. وی با پذیرفتن سخن مجری مدعی می‌شود که گروه مکانی را برای دپوی دکور اجاره می‌کند؛ اما در بارندگی‌های سال گذشته دکور از بین رفته است و دکوری وجود نداشته است. او گفته قیمت متریال ساخت دکور در چندان ماه گذشته افزایش یافته است.
صفی‌پور سپس مدعی می‌شود همانطور که جامعه پذیرفته هر چیزی گران شده‌ای را با قیمت گرانش خریداری کند باید بپذیرد که قیمت بلیت تئاتر را نیز گران‌تر بخرد. او با وجود گفته مجری برنامه که تئاتر کالا نیست و یک امر فرهنگی است، گفت «ما باید یا آنقدر پول داشته باشیم که به سازنده برنامه هزینه را پرداخت کنیم و از او بخواهیم از این مقدار بلیت را نفروشید. وگرنه تولید اثر هنری به خطر می‌افتد.»
مجری برنامه در این لحظه فهرست مالی سال 96 بنیاد رودکی را پیش می‌کشد که برخی از آثار در تالار وحدت واجد کمک‌هزینه‌های دولتی بودند و این مسئله گزینشی رخ داده است. وی در پاسخ به این پرسش که چرا از ابتدا قیمت بلیت را درست نکردید و بعد از انعقاد قرارداد گفتید که جلوی چنین قیمتی می‌گیریم، گفت «ما مستمسک قانونی برای تعیین قیمت‌گذاری بلیت نداریم. ما به طور غیررسمی! در قرارداد حداکثر قیمت بلیت اعلام می‌کنیم. حداکثر قیمت در قرارداد 140 هزارتومان بوده است. من از قیمت 200هزار تومانی خبر نداشتم. گروه برای خودش استدلالی داشت. بازیگر نمایش از من 5 برابر دستمزد قبل طلب کرده است. ما باید استدلال‌های گروه را نیز بشنویم.»
البته گروه نمایشی در تماس‌های مکرر پاسخگو نبوده است و نسبت به وضعیت رخ داده واکنشی نشان نداده است.
صفی‌پور البته مدعی شد کارهایی انجام می‌شود تا قیمت بلیت به نحوی شود همه دوستداران نمایش بتوانند نمایش را با مبلغ متناسبی تماشا کنند. اتفاقی که هنوز رخ نداده است.
به نظر می‌رسد در بنیاد رودکی این تفکر از میان رفته است که تالار وحدت یک بنای فرهنگی عمومی است؛ اما در سالیان اخیر وضعیت مدیریتی در بنیاد رودکی به نحوی بوده است که در خیابان شهریار شرایط برای اختلاف طبقاتی مشهود باشد. تالار وحدت به جایی بدل شده است که در آن عده‌ای سرگرمی‌هایشان را طلب می‌کنند و عده‌ای جرأت نزدیک شدن به درهایش را هم نمی‌کنند.
