“هزارپا” در حوزه هنری چه می‌کند؟!

آنچه از ایدئولوژی حوزه هنری شنیده بودیم با خرید فیلم سینمایی «هزارپا» توسط موسسه هنرهای تصویری سوره وابسته به حوزه، کمی دچار چالش‌‌مان می‌کند، که مدیرعامل این موسسه درباره آن توضیح می‌دهد.

چندی پیش خبری منتشر شد مبنی براینکه توزیع فیلم سینمایی «هزارپا» ساخته ابولحسن داوودی در شبکه نمایش خانگی توسط موسسه هنرهای تصویری سوره وابسته به حوزه هنری واگذار شده است و این موسسه حق پخش فیلمی که تاکنون پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران(!) لقب گرفته است را خریداری کرده است.

از طرفی همه می‌دانند حوزه هنری اولویت خود را تولید آثاری با موضوعات مرتبط با انقلاب، مضامین دفاع‌مقدس و مفاهیمی که همسو با ارزش‌گذاری‌های انقلاب است، قرار داده. همچنین موسسه هنرهای تصویری سوره که وابسته به حوزه هنری است هم در پخش و توزیع آثار این مهم را در مورد آثاری که می‌خواهند برایش پای قرارداد بنشینند، لحاظ می‌کند و حتی بارها آن را بیان کرده‌اند. آخرین بارش هم «سعید خندق‌آبادی» در نخستین نشست خبری خود با اهالی رسانه به ان اشاره و تَکرار کرد.

چیدن این دو پازل در کنار یکدیگر معادله را کمی به چالش می‌کشد، یک طرف ایدئولوژی حوزه هنری و موسسه زیرمجموعه‌اش(هنرهای تصویری سوره) برای تولید و ساخت آثار است که شعارش حمایت از آثاری با مضامین فوق و اهداف مذکور می‌باشد، یک طرف دیگر خرید فیلمی است که عده زیادی از اصحاب سینما، اهالی رسانه و مخاطبان جدی آثار سینمایی آن‌را فیلمی سخیف و کمدی‌ای ضعیف می‌دانند و معتقدند تمام ابزار این فیلم برای جذب مخاطب صحنه‌های رقص و آواز آن و شوخی‌های جنسی و اروتیکش‌ است.

درباره علل خرید این فیلم توسط این موسسه، خندق‌آبادی به بیان توضیحاتی پرداخت و گفت: اولاً درست است که ما اولویت‌مان خرید این نوع آثار است که اشاره شد، اما گاهی اوقات بخاطر کنترل مسائل مالی، پای قرارداد با فیلم‌هایی که مضامین دیگر هم دارند می‌نشینیم. البته که نه هر فیلمی!

مثلا پاره‌ای وقت‌ها ما بخاطر حمایت از یک فیلمی که بعنوان مثال درباره دفاع مقدس است، ناچاریم آن را خریداری کنیم ولی آن فیلم در فروش رقم قابل توجهی را بدست نمی‌آورد، حتی ممکن است ضرر هم بدهد. جای خالی‌اش را من چگونه باید پر کنم؟! هزینه‌هایی که موسسه ما دارد، پرسنل ما دارند و بقیه موارد.

با خرید همین نوع آثاری که شاید موضوع و محتوایش دغدغه ما نباشد، اما در گیشه موفق بوده و در شبکه نمایش خانگی هم با استقبال خوبی مواجه خواهد شد. پس موسسه ما بخاطر حیات خودش و حتی حمایت از همان آثاری که دغدغه‌اش را داریم هم ناچار است به خرید برخی از این نوع آثار. چون اگر من نتوانم موسسه را برپا نگه‌دارم، قطعا ملغی می‌شود و آن فیلم‌هایی هم که مدنظرمان بوده بدون حامی می‌شوند.

دوماً چه کسی گفته این فیلم، فیلم بدی است؟! چه ایرادی دارد؟! چه مشکلی دارد؟! من با احترام به نظر دوستان منتقد معتقدم فیلم بدی نیست، که اگر بد بود مردم به پای آن نمی‌نشستند.