یونس امامی با بیان اینکه هنوز نمی‌داند چرا کارش در مسابقات جهانی تنها با یک کشتی به پایان رسید، اظهار داشت: بقیه را نمی‌دانم، اما من خیلی بدنم آماده بود. البته هر شرایطی که داشته باشی، معمولاً کشتی اول سخت است و بعد از آن بدنت راه می‌اُفتد. باید حتماً سالکازانوف را شکست می‌دادم. در واقع اگر این کشتی‌گیر اسلواکی را می‌بردم، دیگر مشکلی نداشتم. بعد از این مبارزه تازه بدنم راه افتاده بود که این کشتی‌گیر هم شکست خورد و من از دور رقابت‌ها حذف شدم.

وی که با نتیجه 7 – 7 مغلوب حریفش شد، ادامه داد: ما در اردو خیلی روی مدیریت کردن ثانیه‌های آخر کار کرده بودیم. واقعاً نمی‌دانم چرا نتوانستم نتیجه را حفظ کنم.

امامی که به شدت از شکستش در مسابقات جهانی ناراحت بود، تأکید کرد: ما خیلی در این ماه‌ها تلاش کرده بودیم. کسی نمی‌داند چقدر تمرین کردیم و همه فقط می‌خواستیم مدال بگیریم. نباید این‌طور می‌شد. فدراسیون مشکلات مالی زیادی داشت، ما در فرودگاه بودیم و هنوز پول را نداده بودند و معلوم نبود تیم به بوداپست می‌رود یا نه. این روزها خیلی‌ها در مورد رسول خادم نظر می‌دهند و از او و بچه‌ها انتقاد می‌کنند. بیشتر از همه ناراحتم که حالا این همه حرف می‌شنویم. حق ما واقعاً این نبود. نمی‌دانم کم گذاشتیم یا کم‌تجربگی بود. هرچه بود، نباید این‌طور می‌شد.

دارنده مدال برنز سال گذشته امیدهای جهان گفت: ماه‌ها در اردوی تیم ملی بودیم. حتی تا روزی سه جلسه و هفت هشت ساعت در روز هم تمرین می‌کردیم. شب‌ها از بدن درد خواب‌مان نمی‌بُرد. هیچ‌کدام از ما خواب نداشتیم و خانواده‌های‌مان را نمی‌دیدیم. در ماه دو روز به خانه می‌رفتیم و بعد باز هم تمرین. ضربان قلب‌مان در تمرین به 230 می‌رسید که یک آدم عادی اصلاً نمی‌تواند این را تحمل کند. مشکل از رسول خادم نبود که حالا از او انتقاد می‌کنند. ما روی تشک اشتباه کردیم. واقعاً نباید این‌طور می‌شد.

ابراهیم الجعفری: ادعاهای نتانیاهو درباره ایران را نمی‌پذیریم
مشاهده