هنوز برای نجات اقیانوس ها دیر نشده است

اقیانوس‌ها بخشی اساسی از زندگی روی کره‌ی زمین هستند. آن‌ها بر اقلیم اثر می‌گذارند و آن را به تعادل می‌رسانند، خانه‌ی گونه‌های بی‌شمار دریایی هستند و زندگی میلیاردها نفر را تأمین می‌کنند. اما اقیانوس‌ها بسیار شکننده و ناشناخته نیز هستند. به‌همین دلیل دانشگاه مک‌کواری، پژوهش‌هایی نوین در مورد اقیانوس‌ها آغاز کرده است. یان گودوین، معاون مرکز تحقیقات دریایی دانشگاه مک‌کواری، می‌گوید:

دانشجوهایی که به این دانشگاه می‌آیند، در مورد سلامتی اقیانوس‌ها خیلی نگران و افسرده هستند. اما وقتی درمی‌یابند که می‌توان برخی از مشکلات چالش‌برانگیز اقیانوس‌ها را حل کرد، سرزنده می‌شوند.

همگام با گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی، اقیانوس‌ها نیز گرم‌تر می‌شوند؛ به سبب آب شدن یخ‌های قطبی، سطح آن‌ها افزایش پیدا می‌کند و به تبع آن، اسیدی‌تر می‌شوند. جریان‌های دریایی تغییر می‌کنند، آلودگی و گونه‌های متهاجم، مکان زندگی ما را تهدید می‌کنند. اما پژوهشگران دانشگاه مک‌کواری، متعهد شده‌اند که دریابند این تغییرات چگونه رخ می‌دهند. در همین حین، آن‌ها سفیران دریایی جدیدی ایجاد می‌کنند.

برای گودوین، افزایش سطح آب دریاها و اقیانوس‌ها و تأثیر آن بر خط ساحلی استرالیا، مسئله‌ای بسیار مهم است. مسئله‌ی دیگری که او را نگران کرده، تأثیری است که تغییر بادها و جریان‌های دریایی بر دمای اقیانوس و در نتیجه سلامت و توزیع گونه‌های دریایی خواهد گذاشت.

او در حال پژوهش رفتار اقیانوس‌ها در ۱۳۰ تا ۱۱۸ هزار سال قبل است؛ زمانی که دمای کره‌ی زمین بالا رفته و سطح دریاها مانند آنچه امروز با آن روبرو هستیم، افزایش یافته بود. او در این رابطه توضیح می‌دهد:

خط ساحلی قدیمی استرالیا در فلات‌های ساحلی ثبت شده است. با استفاده از تصویربرداری‌ هوایی یا فضایی با رزولوشن بالا، می‌توان این خط ساحلی را بازسازی و نحوه‌ی پاسخ آن به افزایش سطح دریا را بررسی کرد.

با استفاده از این تصاویر و بازسازی خط ساحلی، شواهد تجربی در اختیار برنامه‌ریزان ساحلی قرار خواهد گرفت تا ضعیف‌ترین نقاط خط ساحلی فعلی را مشخص کنند. یافته‌های آن‌ها نیز در اختیار دولت‌مردان قرار می‌گیرد تا روی حفاظت از خط ساحلی سرمایه‌گذاری کنند یا مردم را به مکان‌های دیگری منتقل کنند. دیوید رافتاس، از دپارتمان علوم زیستی دانشگاه مک‌کواری، نظر دیگری در مورد اقیانوس‌ها دارد.

رافتاس صدف‌ها را مطالعه می‌کند. صدف‌ها در مواجهه با تغییرات اقلیمی، اسیدی شدن اقیانوس‌ها و گرم شدن آن‌ها جان سالم به در می‌برند. آن‌ها به‌نوعی معادل قناری‌هایی هستند که معدن‌کاران با خود به معدن می‌بردند تا در صورت نشت گاز فرار کنند. رافتاس می‌گوید:

من با صنعت آبزی‌پروری همکاری می‌کنم تا صدف‌هایی پرورش دهند که می‌توانند خود را با استرس‌های محیطی مانند آلودگی، نوسانات شوری و دمای آب، رقابت و عفونت تطبیق دهند.

ما دریافتیم که صدف‌ها سیستم‌های بسیار بدیعی در بدن خود دارند که می‌توانند در مواجهه با استرس‌های محیطی، هوموستاسیس انجام دهند. می‌توان از این سیستم‌ها برای یافتن راه‌ حل مشکلات آبزی‌پروری، ماهیگیری و مدیریت محیط زیست استفاده کرد.

گروه دیوید رافتاس توانسته است صدف‌هایی قوی‌تر و مقاوم‌تر به بیماری تولید کند که امید می‌رود افزایشی ۱۰ تا ۲۰ درصدی در صنایع ۲۰۰ میلیون دلاری پرورش آبزیان در استرالیا ایجاد کند. این روش‌ها می‌توانند به حفظ صدف‌ها و مرجان‌ها نیز کمک کنند.

دانشگاه مک‌کواری ارتباطاتی قوی با انستیتوی علوم دریایی سیدنی دارد. این انستیتو دو کشتی را در اختیار دانشگاه مک‌کواری قرار داده است. اکنون دانشجویان می‌توانند در ابعادی بزرگ‌تر، در محیط‌های دریایی پژوهش کنند.

لیندا آرمرشت، دانشمند علوم دریایی، مدت‌ها است که رؤیای بازدید از قطب جنوب را در سر می‌پروراند. او در طی یک سال گذشته، دو بار به قطب جنوب سفر کرده است. او در این سفرها روی پروژه‌ی پسادکتری‌اش، مطالعه‌ی فیتوپلانکتون‌ها، کار کرده است. فیتوپلانکتون‌ها جلبک‌هایی در ابعاد میکرو هستند که به‌تنهایی نیمی از فتوسنتز روی کره‌ی زمین را انجام می‌دهند و نیمی از اکسیژنی که تنفس می‌کنیم، فراهم می‌کنند.

آرمرشت می‌گوید قطب جنوب، مکانی زیبا و طبیعی است. در دومین سفر او به قطب جنوب، چندین دانشجوی دکتری و ارشد از دانشگاه مک‌کواری او را همراهی می‌کردند. نیمی از دانشمندان حاضر در این سفر، زن بودند؛ از جمله لین آرماند، پژوهشگر ارشد این پروژه‌ی تحقیقاتی. آرمرشت از این فرصت استفاده کرد تا دی‌ان‌ای فیتوپلانکتون‌های فسیل‌شده در رسوب‌های کف دریا را که قدمتی بیش از ۳۰ هزار سال داشتند، کشف کند. آرمرشت می‌گوید:

فیتوپلانکتون‌ها برای شبکه‌های غذایی اقیانوس‌ها و چرخه‌ی کربن ضروری هستند. آن‌ها به تغییرات محیطی بسیار حساس هستند. من بررسی می‌کنم که کدام گونه از فیتوپلانکتون‌ها در طول دوره‌های قبلی تغییرات اقلیمی زنده ماندند. این پژوهش به ما کمک خواهد کرد تا دریابیم فیتوپلانکتون‌های کنونی چگونه با تغییرات اقلیمی هماهنگ می‌شوند.