بستن
0 محصول
مشاهده سبد خرید
سیارک‌ها و دنباله‌دارها باعث بارش مواد آلی بر سطح مریخ می‌شوند
فریبا نظامیوند
1397-08-26
سیارک‌ها و دنباله‌دارها باعث بارش مواد آلی بر سطح مریخ می‌شوند
به نظر می‌رسد سیارک‌ها و دنباله‌دارها بیش از آن‌چه در گذشته تصور می‌شد، در تامین مولکول‌های آلی در مریخ نقش داشته باشند. ستاره شناسان تاکنون گمان می‌کردند منشا مواد آلی در سطح مریخ، به طور عمده از غبار کیهانی باشد. شبیه‌سازی رایانه‌ای که اکنون توسط گروه بین‌المللی پژوهشگران به رهبری ستاره شناسان هلندی انجام شده است؛ نشان داده که یک سوم از مواد آلی از سیارک‌ها و دنباله‌دارها به مریخ آمده‌اند. یافته‌های اخیر برای انتشار در ژورنال علمی ایکاروس پذیرفته شده‌اند.
در سال ۲۰۱۵، مریخ‌نورد کنجکاوی، باقی‌مانده‌های مواد آلی را در سطح مریخ کشف کرد. دانشمندان متعجب بودند که این مواد چگونه به سطح مریخ رسیده‌اند. نظریه غالب در این باره، این بود که مولکول‌های آلی به ذرات موجود در غبار کیهانی بین سیاره‌ای متصل هستند. این ذرات همه جا هستند . برای نمونه، زمانی که این ذرات وارد اتمسفر سیاره ما شوند؛ سبب ایجاد پدیده بارش شهابی می‌شوند.
گروه بین‌المللی پژوهشگران از مرکز پژوهش‌های فضایی هلند (SRON)، دانشگاه خرونینگن،دانشگاه اوترخت و دانشگاه کالیفورنیا، سانتا باربارا نسبت به این نظریه بدبین بودند و گمان می‌کردند که این نظریه نمی‌تواند به طور کامل یافته‌های مریخ‌نورد کنجکاوی را توجیه کند. دانشمندان فرض می‌کردند که ممکن است برخی از مولکول‌های آلی توسط سیارک‌ها و دنباله‌دارها به مریخ منتقل شده باشند. آنها برای بررسی این فرضیه، یک مدل رایانه‌ای از منظومه شمسی ساختند که شامل صدها هزار سیارک و دنباله‌دار می‌شد. سپس با استفاده از ابر‌رایانه دانشگاه خرونینگن، به نام پرگرین (Peregrine)، برای چند هفته این مدل رایانه‌ای را اجرا کردند.
محاسبات نشان دادند که ۱۹۲ تن کربن در هر سال به سطح مریخ می‌رسد. این حجم ماده را می‌توان با حجم ۸ کامیون مقایسه کرد. تقریبا ۱۲۹ تن (۶۷ درصد) از کربن از ذرات غبار کیهانی نشات می‌گیرد. اما سالانه، سیارک‌ها ۵۰ تن (۲۶ درصد) و دنباله‌دارها نیز ۱۳ تن (۷ درصد) ماده آلی دیگر به سطح مریخ می‌آورند.
این پژوهش برای ماموریت‌های فعلی و آتی مریخ پیامد‌هایی خواهد داشت. به گفته ستاره‌شناسان، مریخ‌نوردها باید با دقت بیشتری در حفرات ایجاد شده توسط سیارک‌ها کاوش کنند، چرا که می‌توان در این مکان‌ها مقدار زیادی ماده آلی یافت.
افزون بر این، یافته‌های این پژوهش به صورت ضمنی، به معنی وجود حیات در سیارات فراخورشیدی نیز هست. دانشجوی دوره دکتری تخصصی دانشگاه خرونینگن، کاترینا فرانتسوا، که رهبری این پژوهش را بر عهده داشته است؛ توضیح داد:
در نزدیکی ستارگان دیگر، سیارک‌های فراخورشیدی و دنباله‌دارهای فراخورشیدی وجود دارند که می‌توانند باعث بارش کربن بر سطح سیاره‌های فراخورشیدی شوند. مهم‌تر اینکه اگر آب نیز در آنجا وجود داشته باشد، شما ترکیبات مورد نیاز برای حیات را در اختیار دارید
اکنون پژوهشگران بر روی سیاره تیر (عطارد)، که آب در آن یافت شده است، متمرکز شده‌اند. آنها می‌خواهند مقدار آبی که از سیارک‌ها و دنباله‌دارها به سطح تیر رسیده است را تخمین بزنند. پس از آن، آنها پژوهش خود را به دیگر سامانه‌های سیاره‌ای مستقر در اطراف دیگر ستاره‌ها گسترش خواهند داد.
