برنامه‌ی ۴ مرحله‌ای ناسا برای سفر به مریخ

ماموریت‌های آینده به مریخ در سال‌های اخیر، تیترهای زیادی را به خود اختصاص داده است. قبل از اینکه به مریخ سفر کنیم، به تحقیقات گسترده‌ای نیاز داریم. به همین دلیل ناسا طرح جدیدی برای ارسال فضانوردان به مدار ماه دارد. از آخرین باری که در سال ۱۹۷۲ پا به ماه گذاشته‌ایم، مدت زمان زیادی می‌گذرد. به اعتقاد ناسا، مدار سیس ـ لونار(cislunar) که بین ماه و زمین قرار دارد، قرار است یک منطقه‌ی آزمایشی ضروری و سکوی پرتاب برای رسیدن به مریخ در دهه ۲۰۳۰ باشد.

سفر فضانوردان به ماه بخشی از برنامه آماده‌سازی سفر به مریخ تا ۲۰۳۰ میلادی است. گرگ ویلیامز (Greg Williams)، یکی از مقامات سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی ناسا در اجلاس مریخ واشنگتن توضیح داد، ماموریت سفر به ماه برای سال ۲۰۲۷ برنامه‌ریزی شده است که هر خدمه‌ی آن تقریبا ۱ سال را در مدار ماه خواهند گذراند. این اقامت طولانی در ماه حداقل شامل ۵ ماموریت است که برخی از آنها سرنشین‌دار و برخی دیگر بدون سرنشین‌دار خواهد بود تا تجیهزات لازم را به ماه ارسال کنند. این کیت ناسا، شامل محل اقامت خدمه‌ها و کپسول ترابری اعماق فضا (DST) است که ناسا به وسیله‌ی آن افراد را به مریخ انتقال خواهد داد. ویلیامز می‌گوید:

اگر ما یک ماموریت سرنشین‌دار یکساله را توسط فضاپیمای DST در مدار سیس-لونار انجام دهیم، می‌توانیم اطلاعات کافی به‌دست بیاوریم و سپس آن را به‌صورت سرنشین‌دار، طی یک ماموریت ۱۰۰۰ روزه به مریخ اعزام کنیم.

البته ناسا در مسیر رسیدن به مریخ، رقیبانی همچون بوئینگ و اسپیس‌‌ایکس دارد. هر کدام از این کمپانی‌ها می‌خواهد پیش از دیگری به مریخ برسد. برای ماموریت یکساله‌ی سیس‌لونار، هنوز هیچ نام رسمی داده نشده است و در اصل «سفر تجزیه» نام دارد. اصطلاح سفر تجزیه در نیروی دریایی به سفری گفته می‌‌شود که در آن عملکرد یک کشتی مورد آزمایش قرار می‌گیرد.

براساس اعلام قبلی، ناسا قصد دارد ایستگاه فضایی دروازه‌ی اعماق فضا(DSG) را بسازد که به دور ماه گردش کرده و بتوان از آن در ماموریت‌های فضایی بعدی به عنوان سکوی پرتاپ استفاده کرد. بدون هیچ بحث و تردیدی، حساس‌ترین و ارزشمندترین بخش نقشه فرود روی مریخ، انسان‌هایی هستند که درون آن سفینه قرار دارند.

هنوز مشخص نیست که فضانواردان  چه میزان از تشعشعات را روی سیاره‌ی سرخ دریافت خواهند کرد یا اینکه در حین سفر چه بلایی بر سر سلامتی‌شان خواهد آمد. دانشمندان روی اثرات سفرهای طولانی‌مدت بر بدن انسان مطالعات گسترده‌ای خواهند کرد. اخیرا آنها با مطالعه‌ای که روی موش‌های آزمایشگاهی کرده‌اند، دریافته‌اند که سفر در خارج از اتمسفر زمین باعث بیماری کبدی در مو‌ش‌ها می‌شود.