ضریب هوشی زیاد، از سوانح زیست‌محیطی جلوگیری می‌کند؟

ضریب هوشی زیاد ، از سوانح زیست‌محیطی جلوگیری می‌کند؟ هوش اجتماعی قابلیتی است که فراتر از بهره‌ی هوشی (IQ) قدم گذاشته است و پرورش آن نه‌تنها در موفقیت شخصی، بلکه در اکوسیستم کره‌ی زمین و منابع طبیعی هم تأثیر می‌گذارد. نتایج پژوهش پژوهشگران دانشگاه مرکزی فلوریدا در مجله‌ی Nature Communications منتشر شده است. این نتایج نشان می‌دهند شاخص هوش ذهنی زیاد (IQs) به‌تنهایی برای مهار مشکلات زیست‌محیطی کافی نیست و از تأثیر هوش اجتماعی (social intelligence) در رفع ناهنجاری‌های محیطی نباید غافل بود.

با بررسی گزارش‌ها متوجه می‌شویم چرا برخی افراد در مدیریت منابع حیاتی ، مانند آب، عملکرد بهتری دارند. با گسترش روزافزون جمعیت کره‌ی زمین ، منابع طبیعی نیز با مشکلات مختلفی رو‌به‌رو است و به‌دلیل اهمیت و تأثیر این منابع در حیات بشر نیاز به مدیریت هوشمندانه در‌این‌زمینه عمیقا احساس می‌شود.

جیکوپ باجیو، از پژوهشگران این مطالعه می‌گوید:

درباره‌ی منابع مشترک همگانی این تناقض وجود دارد که آنچه برای فرد مفید است، چه سودی در اجتماع دارد و برعکس. به‌عبارتِ‌دیگر، منافع جمعی و فردی در بهره‌برداری از منابع طبیعی چگونه برهم تأثیر می‌گذارند.

از دیدگاه باجیو، افراد توانایی‌های شناختی مختلفی دارند. برخی از اشخاص دارای شاخص هوش اکادمیک بیشتر الگوها و ظرفیت بالقوه منابع را بهتر تشخیص می‌دهند و درمقابل، گروهی با هوش اجتماعی قوی‌تر در برقراری ارتباط و درک حالات ذهنی افراد دیگر بهتر ظاهر می‌شوند.

ارتباط بین بهره هوشی افراد و تخریب منابع طبیعی

پژوهشگران با استفاده از بازی کامپیوتری و اکوسیستم مجازی مشاهده کردند افرادی‌ که بهره‌ی هوشی بیشتری درمقایسه‌با هوش اجتماعی دارند، در‌ رویارویی با موقعیت‌هایی که با کمبود منابع مواجه هستند، با سرعت بیشتری به‌سوی تخریب منابع طبیعی پیش می‌روند و اکوسیستم را با محدودیت‌های بیشتری رو‌به‌رو می‌کنند.

وقتی هر دو شاخص ضریب هوشی عمومی و اجتماعی در افراد تقویت شده باشد، بهره‌برداری از منابع در مقیاس بزرگ‌تری نتیجه می‌دهد و به‌نوعی مانع فروپاشی اکوسیستم هم می‌شود.

به‌گفته‌ی باجیو، بدین شیوه به‌درستی می‌توان درک نحوه‌ی تعامل افراد و گروه‌ها را آغاز کرد. همچنین ، می‌توان دریافت کدام نوع افراد به ترجیح منافع گروه به ارزش‌های شخصی بیشتر یا کمتر تمایل دارند.

توماس کویله، استاد روان‌شناسی دانشگاه تگزاس سن‌آنتونیو ، در‌این‌باره می‌گوید:

ضریب هوشی زیاد به افراد کمک می‌کند قوانین بازی و سازوکار منابع را بهتر درک کنند. این درحالی‌ است که هوش اجتماعی در برقراری تعامل‌های دوجانبه و عملکرد بهینه نقش دارد. افرادی که شاخص هوش اجتماعی بیشتری دارند، در حل‌ و فصل اختلافات و دستیابی به اهداف مشترک بهتر ظاهر می‌شوند.

به‌گفته‌ی جیکوپ فریمن ، استادیار علوم انسان‌شناسی در دانشگاه ایالتی یوتا، پرورش شاخص‌های هوش در افراد به آموزش نیاز دارد.

فریمن پیشنهاد می‌کند سیستم آموزشی بر تقویت هر دو بُعد بهره‌ی هوشی و اجتماعی در افراد تمرکز کند و بدین‌‌ترتیب، افراد با استفاده از هر دو زمینه ، توانایی رویارویی با مشکلات پیچیده‌ی اجتماعی‌ زیست‌محیطی را پیدا می‌کنند.

کویله می‌گوید:

پژوهشگران همچنان در جست‌وجوی یافتن راهکارهای پرورش هوش اجتماعی در افراد هستند.

هوش اجتماعی و تأثیر آن در ناهنجاری های زیست محیطی

به‌همین‌منظور، پژوهشگران نوعی بازی دیجیتالی ساخته‌اند که در آن افراد به‌ازای پول حقیقی ، سکه‌های دیجیتالی را دریافت می‌کنند. شرکت‌کنندگان ۲۱۶ دانشجوی مقطع کارشناسی از دو دانشگاه معتبر ایالات متحده‌ی آمریکا بودند و به‌‌صورت تصادفی در گروه‌های مختلف آزمایش شدند. در یکی از بازی‌ها، با پیش‌رفتن روند بازی تعداد سکه‌ها افزوده و منابع پولی شرکت‌کننده تجدید می‌شد؛ اما درمقابل ، از حجم سکه‌ها کاسته می‌شد و جای پول‌های از‌دست‌رفته سکه‌ای جایگزین نمی‌شد.

بهره‌ی هوشی را آزمون‌های استاندارد‌شده‌ی SAT و ACT ارائه می‌کند که برای پذیرش در کالج‌های آمریکا هستند. بااین‌حال، شاخص هوش اجتماعی را آزمونی مختصر می‌سنجد که بر جنبه‌های ادراک احساس‌ها و توانایی‌های شناختی افراد تمرکز دارد. این آزمون اغلب برای پیش‌بینی اختلالات ارتباطی‌مهارتی و بررسی توانایی افراد در شناخت وضعیت ذهنی و روحی کاربرد دارد.

از شما خواننده‌ی محترم درخواست می‌کنیم تقابل هوش اجتماعی با بهره‌ی هوشی و تأثیر آن در زندگی و اجتماع اطراف خود و سوانح زیست‌محیطی را با سایر خوانندگان بازدید ایده به‌اشتراک بگذارید.